Przeciętne zatrudnienie (tj. po przeliczeniu etatów osób niepełnozatrudnionych na pełne etaty) w sektorze przedsiębiorstw wzrosło w sierpniu o 0,9% r/r po wzroście o 1,8% r/r miesiąc wcześniej. Dane te okazały się niższe od naszej prognozy (1,2% r/r), a także konsensusu wynoszącego 1,1% r/r. Do spadku rocznej dynamiki przyczynia się wygasanie efektu niskiej bazy odniesienia. Jednak w sierpniu odnotowano spadek przeciętnego zatrudnienia m/m. Wyniósł on 9,7 tys. pełnych etatów wobec wzrostu o 2,4 tys. m/m w lipcu. Druga z rzędu negatywna niespodzianka sygnalizuje, że rynek pracy może ulegać schłodzeniu po mocnych przyrostach we wcześniejszych miesiącach.
W raporcie do danych Główny Urząd Statystyczny pisze, że „Niewielki spadek przeciętnego zatrudnienia w sierpniu 2021 r. wynikał m. in. z zakończenia i nie przedłużania umów terminowych, sezonowości zatrudnienia a także pobierania przez pracowników zasiłków chorobowych – co w zależności od ogólnej długości ich trwania mogło także zaważyć na sposobie ujmowania tych osób w przeciętnym zatrudnieniu i zarazem w wynagrodzeniach". Zauważmy jednak, że sytuacja epidemiczna nie zmieniła się w sierpniu istotnie oraz w przeszłości wzorzec sezonowości wskazywał na niewielki wzrost zatrudnienia w sierpniu. Wydaje się zatem, że jedną z przyczyn spadku może być wygaśnięcie zachęt do utrzymywania miejsc pracy, które zapisane były w Tarczy Finansowej dla firm Polskiego Funduszu Rozwoju.
Spadek zatrudnienia stoi jednak w sprzeczności z wynikami badań koniunktury NBP (Szybki Monitoring NBP), w którym przedsiębiorstwa wskazywały na wzrost popytu na pracę. Kolejnym czynnikiem, który mógł przyczynić się do spadku zatrudnienia, zwłaszcza w przemyśle (GUS nie przedstawił rozbicia sektorowego danych, na które musimy poczekać do publikacji Biuletynu Statystycznego) mogą być globalne zatory w łańcuchach dostaw oraz silnie rosnące ceny surowców i komponentów. W takich warunkach przedsiębiorstwa mogą zechcieć dostosować zatrudnienie do obniżonego stopnia wykorzystania zdolności wytwórczych przewidując czas utrzymywania się problemów dłuższy niż najbliższe miesiące (np. przemysł meblowy, motoryzacyjny). Redukcje dotyczyłyby w takim wypadku pracowników o bardziej uniwersalnych kwalifikacjach niż tym o wysokim poziomie wyspecjalizowania. Realizować mogą się oczywiście oba czynniki jednocześnie, co będzie utrudniało ocenę perspektyw gospodarczych
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze firm natomiast wzrosło w sierpniu o 9,5% r/r wobec 8,9% r/r miesiąc wcześniej przewyższając oczekiwania. W ujęciu m/m spadły natomiast o 0,1% m/m. I w tym przypadku nie znamy struktury danych trudno więc wyjaśnić niespodziankę w górę w płacach przy negatywnym zaskoczeniu w danych o zatrudnieniu. Pewną hipotezą może być właśnie ograniczenie skali lub liczby etatów wśród pracowników o relatywnie niższym uposażeniu, co było obserwowane zwłaszcza w USA na początku pandemii, gdzie zatrudnienie uległo załamaniu, a przeciętne wynagrodzenia wzrosły.
Dane te stanowią niespodziankę zważywszy na inne informacje z rynku pracy: stabilna stopa bezrobocia, liczba ofert pracy na poziomach sprzed pandemii oraz wyniki badań koniunktury wśród przedsiębiorstw, które w skali całej grupy spodziewały się wzrostu zatrudnienia. Na bardziej precyzyjną ocenę musimy poczekać na więcej szczegółów opublikowanych danych, w szczególności analizując związek między spadkiem przeciętnego zatrudnienia a oceną bariery, jaką jest dostęp do surowców i materiałów. Na ten moment jednak nie spodziewamy się, żeby w kolejnych miesiącach spadki pogłębiały się znacząco biorąc pod uwagę nadal dobre uwarunkowania popytu na pracę. Stagflacja nam nie grozi.
Sytuacja na rynku pracy jest jednym z kluczowych czynników dla decyzji Rady Polityki Pieniężnej. Słabsze dane za 3Q br. o przeciętnym zatrudnieniu będą raczej stanowiły argument za przedłużaniem stabilnych stóp procentowych. Dla oceny perspektyw polityki pieniężnej kluczowa będzie listopadowa projekcja uwzględniająca m.in. nowe informacje z rynku pracy. Uaktualnione prognozy makroekonomiczne nie zmienią jednak oceny potrzeby zacieśnienia warunków monetarnych w Polsce
