Kursy walutowe NBP 14 sierpnia 2023

Przeanalizujmy potencjalne kolejne spowolnienie gospodarki, spowodowane prawdopodobnie przez słabnący cykl kredytowy, ale z drogim finansowaniem ze względu na nadal wysoką inflację: ostatecznie zbyt drogim, aby rządy były w stanie wyemitować dług na skalę niezbędną do zaspokojenia potrzeb w zakresie wydatków bez destabilizacji rynków obligacji (vide wyraźna reakcja na obligacje Truss i Kwartenga). W każdym kryzysie państwo musi być finansowane, a zatem państwo będzie finansowane. A jeżeli rynki obligacji zaczną bić na alarm, banki centralne będą musiały wkroczyć i ostatecznie wdrożyć na rynkach obligacji kontrolę krzywej dochodowości (yield curve control, YCC) w stylu Banku Japonii, ponieważ staną się one zredukowane do roli zwykłych wspólników, a nawet pomocników państwa. Z początku ruch ten może nie być oczywisty, ale de facto taki będzie. Oznacza to, że wkraczamy właśnie w nową erę, w której banki centralne utracą swoją niezależność.

Czytaj także: Burzliwa prognoza dla walut: najlepsi analitycy radzą sprzedawać złotego

Poziomy rentowności w ramach kontroli krzywej dochodowości nie będą w niczym przypominać narzuconego przez Bank Japonii -0,10% i dziesięcioletniego górnego limitu wynoszącego 0,50% (w porównaniu z 0,25% w latach poprzedzających wdrożenie tej polityki) - będą o wiele, wiele wyższe. Będą jednak nadal poniżej średniego poziomu inflacji, niezależnie od tego, czy oznacza to stopę procentową na poziomie 3% przy inflacji na poziomie 6%, czy 4% i 7%, czy nawet 2% i 4%. Wszystkie suwerenne rządy będą zmuszone do delewarowania albo samych siebie (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, część Europy, Japonia), albo swoich gospodarek (wszyscy pozostali), albo jednego i drugiego (Francja!), a jedynym sposobem, aby to zrobić jest niewypłacalność (niedopuszczalne), imponujący wzrost gospodarczy (niemożliwe) lub dewaluacja długu poprzez inflację (bingo).

Czytaj także: Sprawdź, co analityk sądzi o przyszłości euro, dolara i funta

Innymi słowy, nie należy oczekiwać, że banki centralne zdołają podwyższyć stopy procentowe do znaczących wartości dodatnich, ani że będą tolerować ograniczające tempo wydatków i wzrostu nominalnego wysokie stopy długoterminowe. Ostatecznie oznacza to konieczność wprowadzenia kontroli krzywej dochodowości w celu utrzymania finansowania strony fiskalnej i utrzymania ujemnych realnych stóp procentowych. Ujemne realne stopy na poziomie -2-3% w ciągu kilkudziesięciu lat mogą umożliwić sprowadzenie długu do zrównoważonego poziomu. Dla inwestorów walutowych kluczowe będzie określenie, które waluty będą w stanie zaoferować najmniej niekorzystne ujemne realne stopy i które aktywa będą mogły utrzymać najwyższe realne zwroty (twarde aktywa i spółki mające możliwość podwyższania cen zgodnie z inflacją lub bardziej) oraz które gospodarki będą oferować najwięcej tych aktywów w świecie pochłoniętym grą w rozdrobnienie.

Czytaj także: „Lepiej uciekać z tego rynku“ - radzą analitycy. Powodów jest kilka

Reklama

CNH - Jednym z najbardziej oczekiwanych wydarzeń w I kwartale było ponowne otwarcie chińskiej gospodarki na świat, które miało nastąpić w związku z decyzją chińskich władz o nagłym zakończeniu polityki zerowej tolerancji wobec Covid. W istocie wiele wskaźników dotyczących chińskiej gospodarki wykazuje imponującą poprawę aktywności z bardzo niskich poziomów. Jednak zdecydowane umocnienie akcji straciło impet już na początku lutego, a mniej więcej w tym samym czasie notowania funduszy opartych na surowcach, które miały skorzystać na ożywieniu w Chinach, również okazały się rozczarowujące. Ożywienie chińskiej gospodarki zawsze było niewygodne w kontekście gry w rozdrobnienie, ponieważ inne kraje, w szczególności Stany Zjednoczone i ich sojusznicy w zakresie bezpieczeństwa, w tym Europa, dążą do dywersyfikacji wszystkich kluczowych łańcuchów dostaw zależnych od Chin. Dla Pekinu imperatywem zawsze będzie stabilność, jednak CNH ma najprawdopodobniej bardzo niski pułap, ponieważ chińska waluta jest przewartościowana ze względu na fakt, iż polityka pieniężna w Państwie Środka nie jest w stanie wpłynąć pozytywnie na kurs waluty ani „pójść w ślady Japonii”, aby zdewaluować dług będący wynikiem błędnych inwestycji w ostatnich latach. Para USD/CNH zakończyła I kwartał idealnie pośrodku przedziału i Chiny prawdopodobnie będą chciały ją tam utrzymać.

Czytaj także: Ceny spadają pierwszy raz od 2 lat! Zaczyna się deflacja?

Waluty rynków wschodzących– Na rynkach wschodzących zbyt wiele się dzieje, by to w tym miejscu wymieniać, jednak ich waluty nie mają krajowej dźwigni finansowej, a ujemne realne rentowności w pozostałych krajach prawdopodobnie umożliwią im uniknięcie problemów po stronie długu, ponieważ inflacja obniża jego realną wartość. Powinno to oznaczać, że gospodarki wschodzące, które są w stanie utrzymać stopy procentowe na znacząco dodatnim poziomie, będą prawdopodobnie w stanie przyciągać inwestycje, nawet jeżeli będą wykazywały deficyty na rachunku obrotów bieżących, oferując atrakcyjne zyski w nadchodzących latach, kiedy tylko przebrniemy przez fazę zawirowań związanych z ostatecznym nadejściem recesji w bieżącym cyklu (przyspieszonym, jak wspomnieliśmy powyżej, przez ryzyko związane z kryzysem finansowania banków). Na przykład peso meksykańskie w ostatnim cyklu wyrwało się przed szereg, po części na fali entuzjazmu związanego z mniej ujemnymi realnymi stopami, ponieważ meksykański bank centralny dopasował swoją stopę referencyjną do poziomu inflacji, ale także dlatego, że gra w rozdrobnienie już się tam rozpoczęła, ponieważ wielu inwestorów dostrzega olbrzymi potencjał Meksyku w zakresie przenoszenia produkcji do krajów stabilnych politycznie (tzw. friend-shoring) przez amerykańskie przedsiębiorstwa, w tym Teslę.