Każdy, kto przez dłuższą chwilę interesuje się rynkiem walutowym, mógł usłyszeć o carry trade. Strategii bardzo popularnej przed pamiętnym kryzysem finansowym w USA, gdzie wiodła prym ze względu na swoją efektywność i prostotę.
Czym zatem jest ta strategia? Kiedy ma zastosowanie, a kiedy nie? Oczywiście dla inwestorów na rynku walut, gdzie można kupować raz jedną, a raz drugą walutę w parze, nie ma większego znaczenia, że strategia przestaje obowiązywać. Wtedy po prostu zmienia się trend na rynku, na którym wcześniej wykorzystywano carry trade i można handlować przeciwko tej strategii.
Jednym z typowych historycznych przykładów tej strategii były zmiany na parze gbp/jpy, która wzrosła z okolic poziomu 150,00 w 2000 roku do 250,00 połowie 2007 roku. Oznaczało to wzrost wartości brytyjskiego funta w relacji do japońskiego jena aż o 70%, co jak na rynek walutowy oznacza bardzo dużą zmianę. Strategia carry trade, jak widać, jest głównie strategią długoterminową, ale w krótkim terminie może pokazywać fundamentalny kierunek dla danego rynku, co przy niskich interwałach czasowych jest także pomocne.
Natomiast po 2007 roku zmieniły się czynniki fundamentalne, co doprowadziło do załamania strategii oraz kursu GBP/JPY i co także można było wykorzystać – tylko, że w przeciwną stronę.
Co zatem stało za tak istotnymi ruchami na rynku walutowym? W przypadku typowej strategii carry trade odpowiedź jest bardzo prosta – są to stopy procentowe. Dodam, że warunek ten obowiązuje dla rynków o najniższym ryzyku inwestycyjnym, czyli mowa tu o głównych gospodarkach świata. Natomiast dla np. rynków wschodzących, jeśli ryzyko inwestycyjne jest wysokie, to i wzrost stóp procentowych nie będzie sprzyjać umocnieniu danej waluty.
Zatem, powracając do wcześniej wspomnianego przykładu, przez lata Japonia utrzymywała bardzo niskie stopy procentowe w okolicy 0%. Inwestorzy wykorzystywali ten fakt i zadłużali się w japońskiej walucie, płacąc za kredyt bardzo niewielkie odsetki ze względu na wspomniane niskie stopy procentowe. Następnie tak pozyskany kapitał lokowali w aktywach o wyższej stopie zwrotu, ale żeby je nabyć, najpierw musieli przewalutować jena na inną walutę. Np. na brytyjskiego funta, gdzie w tym okresie główna stopa procentowa Banku Anglii wahała się od 4 do 6%.
Za Wikipedią definicja carry trade to: strategia spekulacyjna polegająca na zadłużaniu się w walucie kraju o niskiej stopie procentowej, oraz lokowaniu tak uzyskanych środków w walutę kraju o wysokiej stopie. Według innej definicji, jest to zadłużanie się w walutach niskooprocentowanych i jednoczesne kupowanie instrumentów finansowych o potencjalnie wysokiej stopie zwrotu.
Innymi słowy, jest to wykorzystywanie różnic w oprocentowaniu. Strategia taka ma duże szanse powodzenia w stabilnym otoczeniu makroekonomicznym, i to zarówno na rynku pieniądza, jak i walutowym. Wykorzystuje się tu prawidłowość, według której waluty krajów o wysokich stopach procentowych mają tendencję do umacniania się. Niemniej jednak operujący strategią carry trade muszą liczyć się między innymi z ryzykiem walutowym.
Najważniejszą kwestią jest zdanie: strategia taka ma duże szanse powodzenia w stabilnym otoczeniu makroekonomicznym, dlatego też w czasach kryzysu czy wzrostu ryzyka inwestycyjnego, przestaje ona działać i wtedy też rozpoczyna się trend odwrotny.
Oprócz rynku stopy procentowej, wyznacznikiem dla carry trade może być również bardziej dostępny dla obserwacji – rynek obligacji, który też jest zależny od rynku stopy procentowej. Wracając do przykładu z funtem oraz jenem zobaczmy, co działo się we wspomnianym okresie z rentownościami obligacji. Innymi słowy, jak wyglądały rentowności względem siebie.
Na wykresie widzimy, że we wspomnianych latach rentowności obligacji uk oraz Japonii poruszały się w trendach bocznych, co dawało stale większe odsetki od obligacji Wielkiej Brytanii. Zatem inwestorzy mogli chętniej za funty kupować brytyjski dług, gdyż dostawali za niego większą stopę zwrotu, aniżeli dług japoński, co prowadziło do zjawiska carry trade, ponieważ pożyczone jeny były przewalutowane na funt, a za funty np. zakupione brytyjskie obligacje.
Zgodnie z definicją: jest to zadłużanie się w walutach niskooprocentowanych i jednoczesne kupowanie instrumentów finansowych o potencjalnie wysokiej stopie zwrotu.
Natomiast w późniejszych latach, gdzie pojawił się kryzys finansowy i jego konsekwencje, różnica w oprocentowaniu przestała być już tak korzystna, co prowadziło do zamykania wysoko zlewarowanych tanim kredytem w jenie pozycji carry trade.
Niemniej jednak należy pamiętać, że oprócz bieżących stóp zwrotu z obligacji czy też bieżących stóp procentowych, dla carry trade są także bardzo ważne oczekiwania odnośnie przyszłych stóp procentowych. Zatem nie tylko tu i teraz się liczy, ale także to, co dopiero będzie miało miejsce, ale jest wyceniane już dziś.
Przypadek idealnego carry trade ma miejsce wtedy, gdy jedna waluta jest wyżej oprocentowana dziś oraz rynek oczekuje, że w przyszłości stopy procentowe dla waluty już obecnie wyżej oprocentowanej, będą albo rosły szybciej, niż dla waluty dziś niżej oprocentowanej, lub nawet dla tej waluty stopy będą spadać.
W mniej idealnych warunkach carry trade może mieć także miejsce w przypadku, gdy stopy w walucie dziś wyżej oprocentowanej, będą spadać wolniej, niż w walucie dziś oprocentowanej niżej.
Łatwiej można sobie to wyobrazić, poglądając na grafiki 1, 2 i 3.
GRAFIKA 1. Dla gospodarki jednej i drugiej waluty spodziewany jest wzrost stóp procentowych z czego dla abc ten wzrost ma być szybszy niż dla XYZ, a dodatkowo już dziś abc ma wyższe oprocentowanie niż XYZ. Różnica jest dodatnia i się powiększa, to pozytywne zjawisko dla carry trade.
GRAFIKA 2. Jest to najlepszy układ w obecnych i oczekiwanych przyszłych stopach procentowych dla strategii carry trade. Nie dość, że dziś abc jest wyżej oprocentowane niż xyz, to w przyszłości ABC ma być jeszcze wyżej oprocentowane, a XYZ jeszcze niżej.
GRAFIKA 3. To przykład, który także może występować w strategiach carry trade. Pomimo tego, że oczekuje się dla jednej i drugiej gospodarki spadku stóp procentowych, to dla XYZ stopy mają spadać szybciej niż dla ABC, co powoduje , że różnica i tak jest dodatnia dla ABC. Zatem, żeby poprawnie korzystać ze strategii carry trade wymagane jest, aby znać oczekiwania odnośnie stóp procentowych lub chociażby spoglądać na rynek długu, który jest bardziej dostępny, jeśli chodzi o zdobywanie informacji.
