Rynek walutowy i stopy procentowej
Miniony tydzień przyniósł deprecjację złotego, kurs EUR/PLN zwyżkował w pobliże 4,28, a USD/PLN wzrósł w okolice 3,8750. Na bazowych rynkach FX umocnił się amerykański dolar, czego skutkiem był spadek kursu EUR/USD w pobliże 1,1050. Główny wpływ na deprecjację PLN miało globalne umocnienie skorelowanego ujemnie z siłą walut EM amerykańskiego dolara. Siła „zielonego” była konsekwencją niewielkiego zmniejszenia wiary inwestorów w znaczące obniżki stóp procentowych w USA, co było skutkiem generalnie mocniejszych od oczekiwań ekonomistów odczytów danych makro z tamtejszej gospodarki. Nie bez znaczenia było także globalne osłabienie euro, a waluta ta ma decydujący wpływ na koszyk tworzący indeks dolara (DXY). Słabość euro to skutek wzrostu rynkowych oczekiwań na mocniejsze cięcia stóp przez EBC, po serii danych wskazujących na postępującą dezinflację w Europie. Umocnienie dolara wspierało także jego techniczne wyprzedanie, po mocnej deprecjacji z minionych tygodni. W tym niesprzyjającym, globalnym otoczeniu dla złotego, pewien, choć raczej marginalny i krótkotrwały negatywny wpływ na PLN miały informacje o możliwym rekordowym deficycie budżetowym Polski planowanym przez rząd na 2025 rok.
Naszym zdaniem w obecnym tygodniu złoty pozostanie głównie pod wpływem trendów globalnych, a te ukształtuje szereg odczytów z amerykańskiego rynku pracy, w tym głównie dane miesięczne NFP, które poznamy w piątek. Pewien wpływ na złotego może mieć także posiedzenie RPP, szczególnie w przypadku gdyby jego przekaz zmienił się na gołębi, czego jednak nie zakładamy. Korekcyjne przesunięcia na głównych parach z PLN ale i na indeksie dolara z ostatnich dni były wyraźne, co przy założeniu braku zmian w otoczeniu makro powinno wspierać nieco silniejszego złotego, a co najmniej jego stabilizację w perspektywie najbliższych sesji.
Na bazowych rynkach stopy procentowej w ubiegłym tygodniu krzywe rentowności uległy wystromieniu, a dochodowości obligacji skarbowych poszły w górę w przedziale 1-10 pb. Rentowności Polskich SPW zwyżkowały na środkowym i długim końcu krzywej o 12-15 pb., a krótki jej koniec zniżkował o ok. 6 pb. Przesunięcia w górę rentowności na bazowych rynkach FI, to efekt czynników, o których napisaliśmy szerzej w sekcji FX. Natomiast na polskie SPW negatywnie oddziaływał głównie czynnik krajowy, a konkretnie planowany przez rząd D. Tuska rekordowy, w wysokości ok. 289 mld zł, poziom deficytu budżetowego na 2025 r. Historycznie największy deficyt oznaczać będzie zwiększone potrzeby pożyczkowe i wzrost podaży obligacji skarbowych na rynku pierwotnym. Może on również zostać odebrany przez RPP jako przejaw ekspansji fiskalnej obecnego rządu i powodować dodatkowe usztywnienie Rady w kwestii obniżek stóp NBP. Po odbywającym się w obecnym tygodniu posiedzeniu RPP przekonamy się czy temat ten w komunikacie czy na konferencji prezesa NBP zostanie poruszony. Naszym zdaniem rekordowe potrzeby pożyczkowe są możliwe do sfinansowania, nie zmienią one rynkowych trendów, gdyż o tych zadecyduje polityka pieniężna zarówno ta krajowa ja i na rynkach bazowych.
W naszej opinii obraz krótkoterminowych trendów na bazowych rynkach FI oraz kształtujące go czynniki sugerują, że proces redukcji rynkowych oczekiwań względem skali obniżek stóp Fed może być w najbliższym czasie kontynuowany. To mogłoby kierować rentowności np. US10YT czy Bundów w pobliże odpowiednio 4% oraz 2,40%. W krótkim terminie kluczowe znaczenie w tym względzie będą mieć publikowane w obecnym tygodniu dane z amerykańskiego rynku pracy. W przypadku polskich SPW uważamy, że przynajmniej w pierwszej części tygodnia potencjał do dalszych wzrostów rentowności jest ograniczony.
Wykres dnia: Seria mocniejszych od oczekiwań ekonomistów odczytów danych makro z USA łagodziła rynkowe oczekiwania dotyczące skali obniżek stóp Fed, czego skutkiem były wyższe rentowności UST i aprecjacja dolara.
Źródło: Refinitiv
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję