Kwestia tego co po Brexicie jest bardzo istotna dla gospodarki Wielkiej Brytanii. Ze względu na globalny charakter rynków finansowych oraz status Londynu jako światowego centrum finansowego, szeroko rozumiana kondycja finansowa państwa będzie nadal opierać się na transgranicznych stosunkach, zarówno z UE, jak i na szerszej arenie międzynarodowej. Sprawne funkcjonowanie infrastruktury rynku finansowego, będzie wymagało wytężonej pracy nad zachowaniem ciągłości strategicznych.
Niezależnie od wyniku negocjacji Wielkiej Brytanii z państwami członkowskimi UE, firmy brytyjskie bedą zobowiązane nadal spełniać wymogi regulacyjne, takie jak raportowanie transakcji zgodnie z wymaganiami UE (MiFID II, EMIR oraz SFTR). To wszystko ma na celu utrzymanie płynnego obrotu transgranicznego z kontrahentami z Unii Europejskiej. Wymogi sprawozdawcze mają pozostać prawomocne i będą wymagały wdrożenia po Brexicie. Ich charakter ma być odpowiednikiem reżimu prawnego UE, specyficznego dla brytyjskiego rynku usług finansowych.
W JAKI SPOSÓB BREXIT WPŁYNIE NA BRYTYJSKIE INSTYTUCJE FINANSOWE DZIAŁAJĄCE NA RYNKACH UE?
■ Rząd Wielkiej Brytanii ogłosił, że rozpocznie się formalny proces wyjścia z ue poprzez aktywację Artykułu 50. Traktatu Lizbońskiego, do końca marca 2017. Oznacza to, że członkostwo Wielkiej Brytanii w ue w obecnej formie, prawdopodobnie zakończy się w pierwszym kwartale 2019 roku. Strategia negocjacyjna rządu w ciągu najbliższych dwóch lat określi ostateczną formę Brexitu oraz przyszłych relacji UK-UE. Jednocześnie zachowanie statusu Wielkiej Brytanii, jako światowego centrum finansowego w wysoce zglobalizowanej branży finansowej, wymagać będzie zachowania równoważności nowych brytyjskich form regulacji z ESMA, a także zgodności z międzynarodowymi standardami na rynkach globalnych. Na chwile obecną mało prawdopodobne są większe zmiany, gdyż brytyjskie instytucje podlegają wciąż pod regulacje ue, w tym MiFID II , którego wdrożenie planowane jest na styczeń 2018 roku.
■ Podczas ustaleń między rządem brytyjskim, a Radą UE, negocjacje mają dążyć do ograniczenia ilości znaczących modyfikacji w ciągu najbliższych czterech lat. W odniesieniu do transferów kapitałowych oraz operacji płatniczych, mają na celu zminimalizowanie wszelkich krótkoterminowych zakłóceń w działalności brytyjskich firm w UE.
■ W krótkim i średnim okresie niepewność gospodarcza jednak pozostanie. Wizja Rządu Wielkiej Brytanii poza ue zdaje się ukazywać niespotykane dotąd zachwianie systemu konstytucyjnego oraz złożoność prawa międzynarodowego. Na pewno wymagać będzie trudnych kompromisów między krajowymi priorytetami politycznymi oraz zabezpieczenia gospodarczego w nowej rzeczywistości politycznej po Brexicie.
■ Perspektywa długotrwałych negocjacji na linii UK-UE oraz potencjalnych problemów, związanych z koniecznością obustronnego porozumienia, powoduje niepewność handlową i operacyjną oraz obowiązek dodatkowego, złożonego planowania długoterminowego dla firm działających na terenie Wielkiej Brytanii.
BREXIT A JEDNOLITY RYNEK EUROPEJSKI
Referendum UE z dnia 23 czerwca postawiło szereg poważnych znaków zapytania w kwestii członkostwa Wielkiej Brytanii w UE, jednocześnie nie określając modelu wyjścia. Obejmuje to wszystkie strategiczne zagadnienia dla brytyjskich firm w perspektywie członkostwa w jednolitym rynku UE. Wypełnienie długiej listy niezbędnych kompromisów politycznych wymagane będzie od wszystkich państw członkowskich UE, a przede wszystkim od samej Wielkiej Brytanii. Oznacza to, że dokładne warunki Brexitu oraz trudny proces negocjacji na temat modelu funkcjonowania po Brexicie, wydłuży znacznie okres niepewności, ponieważ procedura wyjścia państwa członkowskiego z UE nie istnieje. Efektem jest niepewność polityczna, prawna i ekonomiczna w odniesieniu do relacji Wielkiej Brytanii z UE w ramach procesu wycofywania, w tym kwestii członkostwa w jednolitym rynku. Opierając się na istniejących modelach stosunków ue z państwami trzecimi, istnieje szereg rozwiązań, począwszy od UE-light, który jest stosunkowo kompletnym modelem członkostwa w jednolitym rynku w przypadku Norwegii, włączając EOG oraz członkostwo w EFTA, poprzez model Szwajcarski FTA, uzgodniony model częściowego dostępu, aż do potencjalnego modelu Wielkiej Brytanii, czyli: zrobimy to sami na podstawie zasad WTO.
Niezależnie od różnego stopnia współpracy oraz integracji gospodarczej z UE oferowanych przez różne modele Brexitu, wyraźna jest korelacja między poziomem dostępu do jednolitego rynku, dla państw nieczłonkowskich oraz zakresu, w jakim wymagana jest adaptacja przepisów unijnych, w tym czterech głównych swobód odnoszących się do przepływu osób, towarów, kapitału i usług, a także wkład finansowy do budżetu UE. Na chwile obecną, kontynuacja dostępu Wielkiej Brytanii do europejskiego jednolitego rynku po formalnym Brexicie pozostaje dość niepewna.
Dla brytyjskiego sektora usług finansowych Brexit oznacza przymus gotowości do adaptacji, elastyczności operacyjnej, rygorystycznego zarządzania ryzykiem it oraz strategicznej kontroli kosztów.
Skala zadań rządu brytyjskiego w zakresie dostarczania modelu po Brexicie, który zostanie uzgodniony jednocześnie przez Parlament Wielkiej Brytanii oraz Parlament ue jest niezwykle trudna. Dwuletni okres przewidziany w artykule 50 (2) Traktatu o Unii Europejskiej stwarza ryzyko, że rządowi Wielkiej Brytanii może zabraknąć czasu, aby uzgodnić spójny i satysfakcjonujący model stosunków Wielkiej Brytanii z UE.
ZASADA RÓWNOWAŻNOŚCI REGULACJI PO BREXICIE
Każda nowa umowa UK-UE zajmie co najmniej cztery lata, a prawdopodobnie ponad dekadę w procesie negocjacji (umowa Szwajcarii zajęła dziesięć lat, umowa Kanady pochłonęła ponad siedem lat i wciąż nie jest jeszcze zaimplementowana).
Niezależnie od charakteru ostatecznego porozumienia, równoważność regulacji pomogłaby zaspokoić potrzebę firm zarejestrowanych w UK do utrzymania dostępu do jednolitego rynku UE. Mogłaby również dać Wielkiej Brytanii najlepszy punkt wyjścia do negocjacji w sprawie przyszłego dostępu do rynku UE i warunków handlu.
Unijne dyrektywy i rozporządzenia dla rynku usług finansowych, w tym MiFID II/R, AIFM oraz EMIR zawierają możliwość wprowadzenia przepisów państw trzecich do tych reżimów.
Zgodnie z postanowieniami dotyczącymi państw trzecich, Wielka Brytania musiałaby osiągnąć równoważność regulacji z tymi obowiązującymi w UE poprzez zaspokojenie wymagań Komisji Europejskiej, demonstrując, że poziomy nadzoru FCA odpowiadają tym obecnie stosowanymi przez ESMA. Podczas gdy równoważność regulacji może umożliwić krajom spoza EOG sprzedaż usług do UE, nie przyznaje ona jednak prawa paszportu europejskiego, która z kolei zapewnia firmom możliwość prowadzenia działalności w ramach jednolitego rynku. Bez paszportowania i równoważności, zasady państw trzecich zastrzegają, że firma może prowadzić działalność tylko w kraju UE, w którym krajowy organ regulacyjny wyraża na to zgodę, a przedsiębiorstwo jest przedmiotem lokalnego systemu regulacyjnego. Dla firm brytyjskich, dostęp do jednolitego rynku nadal będzie uzależniony od stosowanej równoważności regulacyjnej i pewnej formy porozumienia o współpracy pomiędzy Wielką Brytanią, a UE.
Wiodąca rola brytyjskich regulatorów przy opracowywaniu przepisów MiFID II sprawia, że zasada równoważności może okazać się stosunkowo prosta do zrealizowania. Jako regulator największego centrum finansowego UE, City of London, mało prawdopodobne jest, że FCA będzie znacznie odbiegać w swoich działaniach od inicjatyw UE i G20, które powstały od czasu globalnego kryzysu finansowego. W rzeczywistości, dyrektor naczelny fca , Andrew Bailey, potwierdził, że spodziewa się niewielkich ognisk regulacji po Brexicie, wyjaśniając, że fca chciałby objąć gwarancje płynności przepisów w ramach mifidii ii oraz towarzyszących rozporządzeniach.
Kwestie związane z konkurencyjnością gospodarki Wielkiej Brytanii po Brexicie odnoszą się w większym stopniu do odpowiedniej synchronizacji działań w czasie. Kluczowym aspektem ekonomicznym jest to, że równoważność regulacyjna niekoniecznie musi być całkowicie spełniona, aby krajowi zostały przyznane pełne prawa paszportu europejskiego. W przeciwieństwie do paszportu UE, równoważność może umożliwić krajom spoza EOG opcję sprzedaży usług w ue, ale nie pozwoli ich firmom na prowadzenie działalności na rynku europejskim. Bez paszportowania i równoważności, zasady państw trzecich przewidują, że firma może prowadzić działalność tylko z kraju ue, jeśli regulator gospodarza wyraża na to zgodę, a firma demonstruje zgodność z krajowym systemem regulacyjnym. Ponadto, nawet jeśli wpływ Brexitu zostanie złagodzony przez ustalenia przejściowe pomiędzy Wielką Brytanią a UE, długie negocjacje na poziomie makro i stosowanie się do zmieniających się wymogów regulacyjnych – jak chociażby EMIR v2 i innych rozwijających się inicjatyw, takich jak SFTR – będzie nadal wymagane w celu uzyskania dostępu do jednolitego rynku UE.
W efekcie wyniku referendum, niepewność co do nowej umowy uk -ue po Brexicie wprowadza znaczną warstwę złożoności operacyjnej do brytyjskich firm inwestycyjnych, planowania i zarządzania zbliżającymi się regulacjami w tym MiFID II/R i EMIR v2, a także STFR oraz reżimów międzynarodowych. Dla brytyjskiego sektora usług finansowych, Brexit podkreśla niezbędność umiejętności do adaptacji, zachowania zgodności, elastyczności operacyjnej, rygorystycznego zarządzania ryzykiem it oraz strategicznej kontroli kosztów. Jeśli nie masz planu, planujesz, by upaść. (Benjamin Franklin) ■
