Przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło w maju o 2,7% r/r po wzroście o 0,9% r/r w kwietniu. Dane te okazały się zgodne z naszymi oczekiwaniami i przewyższyły nieco konsensus rynkowy (2,4% r/r). Potwierdzają one tylko przejściowy charakter niewielkiej negatywnej niespodzianki w kwietniu, gdy zatrudnienie spadło o 13 tys.
W maju natomiast liczba pełnych etatów (przeciętne zatrudnienie) wzrosła o 21,6 tys., co naszym zdaniem wskazuje na odrobienie start z trudnych pandemicznych miesięcy w tym roku, a także wzrost popytu na pracę wraz z odmrażaniem aktywności gospodarczej. Warto zaznaczyć, że wzrost rocznej dynamiki zatrudnienia tylko w niewielkiej części można tłumaczyć przyrostem m/m, a głównym czynnikiem za to odpowiedzialnym jest efekt niskiej bazy odniesienia z ub. roku. Przypomnijmy, że w 2020 r. w miesiącach marzec-maj przeciętne zatrudnienie w sektorze firm spadło łącznie aż o 272 tys.
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wzrosło natomiast w maju o 10,1% r/r, po wzroście o 9,9% r/r miesiąc wcześniej. Odczyt ten był zbliżony do konsensusu i okazał się niższy od naszej optymistycznej prognozy wynoszącej 11,3% r/r. Wysoka dynamika wynagrodzeń, podobnie jak zatrudnienia, wynika z efektu niskiej bazy odniesienia z ub. roku. W stosunku do kwietnia br. płace obniżyły się o 2,9% m/m, co jednak nie budzi obaw o przyszłość. Nie znamy branżowej struktury danych, doszukiwalibyśmy się jednak niewielkiej negatywnej niespodzianki w przemyśle przetwórczym, którego część nie może operować w pełnym wymiarze ze względu na niewystarczające dostawy materiałów, surowców i półproduktów jako efekt „wąskich gardeł" w globalnym przemyśle. Ponadto pandemia zmieniła nieco rozkład wypłat nieregularnych składników wynagrodzeń (nagród, premii) koncentrując je w ostatnich miesiącach kwartałów, stąd biorąc pod uwagę bardzo dobrą sytuację finansową firm, powinniśmy uzbroić się na mocny odczyt za czerwiec.
Dzisiejsze dane utwierdzają nas w przekonaniu, że popyt na pracę będzie poprawiał się w kolejnych miesiącach, zwłaszcza w branżach, które najbardziej ucierpiały z powodu lockdownu. Zauważmy, że dane z sektora przedsiębiorstw, tj. firmy zatrudniające co najmniej 10 osób, nie będą tego w pełni odzwierciedlać. Pokaże to natomiast publikacja GUS dotycząca popytu na pracę, która jednak przedstawiana jest z pewnym opóźnieniem i tylko z częstotliwością kwartalną. Wraz z odmrażaniem sektora usługowego pojawiały się obawy o podaż pracowników o odpowiednich kwalifikacjach. Dane GUS o koniunkturze w sektorze firm jednak tego nie potwierdzają. Firmy z branży hotelarskiej, restauracyjnej i rozrywkowej oceniają brak pracowników o poszukiwanych umiejętnościach jako znacznie mniej dotkliwy niż firmy informatyczne, inżynieryjne czy związane z gospodarką magazynową. Według naszej prognozy stopa bezrobocia rejestrowanego wyniesie na koniec 2021 r. 6,2% podobnie jak w grudniu 2020 r., choć wskazujemy na ryzyka lepszego odczytu. W warunkach rosnącego popytu na pracę w 2021 r. wzrost płac powinien przyspieszyć względem 2020r., według naszej prognozy do 7,3%.
Jak wskazywał prezes NBP A.Glapiński podczas czerwcowej wideokonferencji po posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej rynek pracy jest jednym z kluczowych elementów dla decyzji o polityce monetranej w Polsce. Naszym zdaniem coraz ciaśniejszy rynek pracy z przyspieszającym wzrostem płac będzie dawał, obok znaczącego spadku ryzyk kolejnych głębokich restrykcji, podstawy do zacieśnienia polityki pieniężnej już pod koniec tego roku. Zaznaczamy jednak, że także wysoce prawdopodobna brak zmian stóp procentowych do połowy 2022 r. (choć nie jest to nasz bazowy scenariusz). Większość członków Rady Polityki Pieniężnej komunikuje bowiem determinację do braku zmian w parametrach polityki pieniężnej i dość wysoką tolerancję dla presji inflacyjnej
