Reklama
twitter
youtube
facebook
instagram
linkedin
Reklama
Reklama

Dekompozycja Estońskiej Partii Centrum

|
selectedselectedselected

29 stycznia Jüri Ratas – wieloletni (2016–2021) premier Estonii i do września ub.r. przewodniczący Estońskiej Partii Centrum (PC, est. Eesti Keskerakond) – ogłosił przejście do prawicowej Ojczyzny (est. Isamaa). Jako oficjalny powód tego kroku podano różnice poglądów pomiędzy nim a nowym kierownictwem ugrupowania, zwłaszcza obecnym przewodniczącym i burmistrzem Tallinna Mihhailem Kõlvartem

Dekompozycja Estońskiej Partii Centrum
depositphotos.com
Reklama
Aa
Udostępnij
facebook
twitter
linkedin
wykop

W ostatnich tygodniach centrystów – pozostających w opozycji od rozpadu pierwszego gabinetu Kai Kallas w 2022 r. – opuściła kojarzona z byłym premierem grupa polityków, w której byli ministrowie, samorządowcy i burmistrzowie. Odpływ kolejnych posłów może zdegradować ugrupowanie do pozycji partii lokalnej, liczącej się przede wszystkim w kilku samorządach stolicy.

PC dotychczas była jedną z najważniejszych – a przy tym najstarszych – sił politycznych w kraju. Powołana do życia w 1991 r., przez wiele lat odgrywała rolę głównego konkurenta Partii Reform (est. Eesti Reformierakond) w sporze o władzę. Twórca ugrupowania Edgar Savisaar (zm. 2022 r.) był jednym z najbardziej wpływowych, a jednocześnie kontrowersyjnych estońskich polityków – posądzano go m.in. o korupcję i powiązania z przedstawicielami rosyjskiej elity. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych współtworzył Estoński Front Ludowy, który przyczynił się do odzyskania niepodległości. Po przywróceniu w sierpniu 1991 r. niepodległego państwa estońskiego został pierwszym premierem (stanowisko pełnił do stycznia 1992 r.), w kolejnych latach sprawował urzędy ministerialne, a od 2007 do 2015 r. był burmistrzem stolicy. 

 

Komentarz

  • PC przez długi czas była ugrupowaniem mieszkańców mniejszych miasteczek i wyborców rosyjskojęzycznych. W ostatnich dwóch latach – głównie w konsekwencji inwazji Rosji na Ukrainę – w partii nasiliły się konflikty. Nie potrafiła się ona odnaleźć w nowych realiach polaryzacji wywołanej wojną, a jej dążenie do pozycjonowania się jako ugrupowanie społecznego konsensusu straciło rację bytu. Nie powiodła się również próba przeprowadzenia wewnętrznej transformacji i wypracowania nowej narracji spajającej partię. Skrzydło związane z Ratasem widziało PC jako ugrupowanie bardziej liberalne i stawiające na elektorat estoński, natomiast frakcja Kõlvarta jest bardziej konserwatywna i nastawiona na potrzeby elektoratu rosyjskojęzycznego. Konsekwencją m.in. tych tarć był słaby wynik wyborczy w 2023 r. (trzecie miejsce i 15,3% głosów), a następnie rezygnacja Ratasa ze stanowiska lidera. We wrześniu ub.r. stery partii przejął Kõlvart...

 

Czytaj dalej na osw.waw.pl

Jesteś dziennikarzem i szukasz pracy? Napisz do nas

Masz lekkie pióro? Interesujesz się gospodarką i finansami? Możliwe, że szukamy właśnie Ciebie.

Zgłoś swoją kandydaturę


Ośrodek Studiów Wschodnich

Ośrodek Studiów Wschodnich

Ośrodek powstał w 1990 r. jako jednostka budżetowa administracji publicznej. Państwową osobą prawną stał się w roku 2012 na mocy ustawy z lipca 2011 r. Zgodnie z ustawą głównym zadaniem Ośrodka jest opracowywanie oraz udostępnianie organom władzy publicznej RP informacji o istotnych wydarzeniach i procesach politycznych, społecznych i gospodarczych w otoczeniu międzynarodowym Polski, przygotowywanie analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych. Obecnie obszar naszych zainteresowań obejmuje Rosję, Kaukaz i Azję Środkową, Europę Środkową i Wschodnią, Bałkany, Niemcy, kraje nadbałtyckie (Skandynawię oraz Litwę, Łotwę i Estonię), Chiny, Turcję i Izrael. W Ośrodku pracuje na stałe kilkudziesięciu analityków. Podstawowa działalność Ośrodka jest w całości finansowana ze środków publicznych.


Reklama
Reklama