Metodologia fibonacciego zawiera w sobie prawdopodobnie najbardziej precyzyjne narzędzia jakie istnieją w szeroko podjętej analizie technicznej. Powszechnie znane są projekcje fibonacciego, ekspansje oraz względnie podstawowe zniesienia wewnętrzne, a także zewnętrzne. W dzisiejszym artykule zajmiemy się nieco mniej popularnymi mierzeniami zewnętrznymi.
Zniesienia zewnętrzne wykorzystywać możemy jako niezmiernie ważną technikę wyznaczania istotnych wsparć i oporów na wykresie, a także poziomów docelowych, do których wg naszej analizy ma dotrzeć cena. Na większości platform do Analizy Technicznej tego typu narzędzie możemy znaleźć pod pojęciem poziomy lub retracement (Grafika 1).
Oczywiście należy pamiętać, że nie są to narzędzia dające stuprocentową skuteczność – liczy się jedynie względna powtarzalność danej proporcji, którą można z łatwością zauważyć oraz statystyka i częstotliwość występowania w długim okresie. Podstawowe i najprostsze zastosowanie metody, to wyznaczenie na wykresie ceny analizowanego waloru znaczącego maksimum i znaczącego minimum w ostatnim okresie. Jest to w dużym zakresie decyzja uznaniowa jaki interwał czasowy bierzemy pod uwagę, zależy ona również od tego, w jakim horyzoncie czasowym analizujemy dany instrument (Wykres 1).
Odcinkiem bazowym dla zniesień zewnętrznych jest układ korekcyjny, który mierzymy w całości. Podstawowa różnica pomiędzy zniesieniami wewnętrznymi, a zewnętrznymi jest taka, że w przypadku tych drugich prognozujemy długość i punkt zwrotny zarówno wzrostowych, jak i spadkowych impulsów cenowych. Zniesienia zewnętrzne charakteryzują się tym, że wszystkie wartości są większe od 1 (100%). Dla nas, Traderów z Fibonacci Team, najważniejszymi współczynnikami, które obserwujemy i które dokładnie przebadaliśmy są 1.272 oraz 1.618.
Zniesienia zewnętrzne są również wykorzystywane w projekcji formacji harmonicznych – szczególnie dobrze sprawdzają się jako potwierdzenia układów typu Motyl oraz Krab (Grafika 2).
Zniesienia zewnętrzne Fibonacciego wykorzystywane są również do wyznaczania punktów docelowych, do których z dużym prawdopodobieństwem dotrze cena, co może stanowić wskazówkę dla inwestorów przy których poziomach cenowych należy realizować potencjalne zyski osiągnięte z wybranych transakcji. Kolejnym pomysłem na wykorzystanie zewnętrznego zniesienia Fibonacciego jest wyznaczanie poziomu potencjalnego wsparcia (lub oporu, w zależności od panującego trendu). Dosyć popularnym zagraniem, zwłaszcza wśród techników, jest klasyczne zagranie na odbicie od wsparcia cenowego. Jednym z takich technicznych miejsc może być głębokie zniesienie zewnętrzne 161.8%. Wyznacza ono potencjalny koniec wcześniejszej korekty w panującym trendzie.
Na poniższym wykresie (Wykres 2.) widzimy wyraźny trend spadkowy na parze walutowej GBP/USD. Aby prawidłowo wyznaczyć potencjalny obszar wsparcia cenowego, należy wziąć pod uwagę ostatnią strukturę korekcyjną (wymierzona została na wykresie), a następnie rozpocząć mierzenie od jej początku do końca (od dołka do szczytu). Współczynniki, które nas interesują, to 127.2% oraz 161.8%. Ich wartości wynikają z konkretnych działań matematycznych wykonanych na kolejnych liczbach z naturalnego ciągu Fibonacciego. Wejście w pozycję nastąpiło za pomocą zlecenia oczekującego Buy Limit, które ustawione zostało na tym właśnie poziomie. Reakcja ceny była bardzo wyraźna, gdyż margines błędu (cena odbiła się od PHI z dokładnością kilku pipsów) był niewielki.
Jednym z pomysłów na wyznaczenie docelowego miejsca, w którym cena może się znaleźć jest historyczne miejsce poprzedniej reakcji. Takim miejscem jest zazwyczaj poziom 100% (zawsze będzie to lokalny dołek lub szczyt, od którego następuje późniejsze mierzenie). Reakcja ceny była bardzo wyraźna. Kurs tej pary walutowej testował poziom 161.8% aż dwukrotnie (tworząc formację lokalnego podwójnego dna), po czym zaczął podążać w kierunku kolejnego miejsca technicznego, które wynikało z poziomu 100% (Wykres 3).
Podsumowując, można śmiało stwierdzić, że zniesienia zewnętrzne najlepiej sprawdzają się na rynkach aktywnych o wysokiej płynności. Dodatkowym ich atutem jest silny i wyraźny trend występujący na rynku. Dla powyższych technik największą szansę powodzenia ma wyraźny kierunek trendu, który możemy określić przy pomocy prostych narzędzi. Większość spekulantów inwestuje w czasie, w którym na rynku mamy do czynienia z trendem wzrostowym lub spadkowym. Trend boczny jest pomijany ze względu na dużą liczbę błędnych sygnałów, które generowane są przez założenia tej metodologii handlu. ■
