Do czynników, które należy brać pod uwagę przy dokonywaniu inwestycji, należą również polityki banków centralnych. Polskim bankiem centralnym jest NBP, czyli Narodowy Bank Polski. Jest to instytucja państwowa, która realizuje zarówno własną politykę monetarną, jak i politykę EBC (Europejski Bank Centralny) w ramach uczestniczenia w Unii Europejskiej. Przy Narodowym Banku Centralnym działa Rada Polityki Pieniężnej (RPP). Jej działalność pod względem wpływu na rynek finansowy i koniunktury gospodarczej jest nieoceniona.
Czym się zajmuje Rada Polityki Pieniężnej w Polsce? Przede wszystkim głównym, statutowym działaniem Rady Polityki Pieniężnej jest ustalanie celów inflacyjnych. Dotyczy to więc ustalenia, do jakiej wysokości stopy inflacji państwo powinno dążyć. Inflacja może być kojarzona bardzo negatywnie, ponieważ ma niezwykle zgubne działanie na siłę nabywczą pieniądza. To właśnie z powodu inflacji cieszą się dużym zainteresowaniem stosunkowo mało atrakcyjne i słabo oprocentowane lokaty. Chociaż nie pozwolą na większy zarobek, ani pomnożenie oszczędności, to jednak raczej uchronią kapitał od wpływu inflacji. Należy jednak pamiętać, że pod względem makroekonomicznym inflacja, szczególnie w państwach rozwijających się, ma pozytywne znaczenie, ponieważ zachęca inwestorów do inwestycji. Nie trzeba dodawać, że stopy procentowe, które są ustalane przez bank centralny, mają też bezpośrednie przełożenie na praktycznie wszystko: sytuacje na rynkach finansowych, jak i zdolności przeciętnego obywatela do zaciągnięcia kredytów. Opracowywana przez bank centralny polityka monetarna, w Polsce we współpracy z Radą Polityki Pieniężnej przy NBP, służy zatem stworzeniu jak najlepszych warunków do inwestycji. W tym celu analizowana jest cała gospodarka państwa, między innymi w oparciu o bilans płatniczy, ukazujący ważny stosunek między importem a eksportem, występującym w danym państwie.
Obecnie polityka pieniężna w Polsce nastawiona jest na utrzymywanie inflacji na poziomie 2% – 2,5%. Nie zawsze jednak w Polsce występowała inflacja. W latach 2012 – 2014 dostrzeżono nawet zjawisko deflacji. Deflacja, jako przeciwieństwo inflacji, powoduje wzrost siły nabywczej pieniądza. Innymi słowy, za tę samą wartość pieniężną jesteśmy w stanie dokonać zakupu większej ilości dóbr. O tym, czy korzystniejsza dla gospodarki jest sytuacja, kiedy ta cechuje się deflacją, czy kiedy dominuje inflacja, trwają spory natury nawet akademickiej, a co inny paradygmat ekonomiczny, tym inny pozostaje wniosek (dobitnym tego przykładem mogą być różnice pomiędzy zwolennikami keynesizmu a ASE – Austriackiej szkoły ekonomii).
