We wtorek złoty kontynuował odrabianie strat w relacji do głównych walut, co powodowało spadek pary EUR/PLN o 4 gr od początku października w pobliże poziomu 4,81 oraz USD/PLN o blisko 12 gr (w analogicznym okresie) do poziomu 4,82.
Złoty znalazł się we wtorek wśród walut najmocniej zyskujących w relacji do dolara, jednak nie stały za tym nowe czynniki lokalne. Krajowy kalendarz był pusty, a polska waluta zyskiwała w obliczu poprawy rynkowych nastrojów (wzrosty większości europejskich indeksów giełdowych przekraczały 2%) oraz powstrzymania ruchu wzrostowego amerykańskiego dolara. Złoty wykazuje w bieżącym roku silną korelacją z notowaniami indeksu dolarowego, na co w dużym stopniu wpływały wydarzenia geopolityczne, które relatywnie pogarszały też perspektywy gospodarcze w Europie wobec USA. Środowe posiedzenie RPP nie powinno w naszej opinii przynieść istotne wzmocnienia złotego w związku z zauważalnym spowolnieniem cyklu podwyżek stóp przez RPP.
Na ostatniej sesji osłabienie dolara (EUR/USD wzrósł do 0,99) szło w parze ze spadkiem rynkowych stóp procentowych w USA. Realne dodatnie stopy zwrotu w USA (oprócz wspomnianych wyżej czynników) zachęcały inwestorów do lokowania środków w bezpiecznych papierach w obliczu awersji wobec ryzyka. Rynkowe nastroje były wspierane przez oczekiwania na zbliżający się koniec cyklu podwyżek stóp Fed, co było pobudzane m.in. przez słabszy od oczekiwań wynik indeks ISM w poniedziałek. Ponadto, raport JOLTS za sierpień pokazał spadek liczby otwartych stanowisk pracy (popytu na pracę) do 10,05 mln (kons: 10,78; poprz: 11,17). Więcej uwagi w tym kontekście będzie przyciągał piątkowy raport BEA, gdzie oczekiwane jest spowolnienie wzrostu zatrudnienia do 250 tys. we wrześniu z 315 tys. w sierpniu.
Na krajowym rynku stopy procentowej we wtorek doszło do spadku krzywych dochodowości. Rentowności 10-letnich polskich obligacji obniżyły się do 6,90%. Do umocnienia notowań doszło bez istotniejszych wydarzeń w ślad za trendami globalnymi.
Kluczowym wydarzeniem na polskim rynku długu będzie środowe posiedzenie RPP. Od ostatniej wrześniowej decyzji Rada sygnalizowała bliski koniec cyklu podwyżek stóp. Niektórzy jej członkowie wspominali jeszcze o możliwej korekcie o 25 pb. i prawdopodobnym przejściu w tryb wait-and-see. I taki jest właśnie najbardziej prawdopodobny scenariusz w środę. Początkowo rynek uwierzył w koniec cyklu podwyżek i krótkoterminowo przestał nawet w pełni wyceniać podwyżki stóp o 25 pb. w październiku. W ostatnich tygodniach jednak sytuacja okołorynkowa uległa zmianie. Wyższym odczytem od najbardziej pesymistycznych prognoz zaskoczyła publikacja danych nt. wrześniowej inflacji (17,2% r/r). Utrzymująca się wysoka awersja do ryzyka podtrzymuje presję na deprecjację złotego - kurs EUR/PLN zbliżył się nawet do 4,90. Widać też mocne zaostrzenie retoryki przez główne banki centralne. Dla NBP istotne jest też to, że publikowane we wrześniu dane mimo obaw okazały się nawet mocniejsze od prognoz. Podobnie było w przypadku poniedziałkowej publikacji indeksu PMI dla przemysłu (43 vs. oczekiwane 40,7). Bilans ryzyka wskazuje na możliwe lekkie zaostrzenie retoryki przez RPP np. poprzez sygnalizację prawdopodobnych dalszych ruchów na stopach. Rynek zaczyna obawiać się tego scenariusza. Dlatego notowania instrumentów pochodnych wyceniają wzrost stopy referencyjnej NBP do 7,50% na przełomie 2022/2023. Ostatecznie jednak rentowności 2-letnich obligacji powinny pozostać blisko 7,50% a 10-letnich w okolicach 7,0%.
