Wakacyjna atmosfera wyczuwalna jest na kontraktach na emisję CO2. Od maja cena tego instrumentu fluktuuje wokół dwóch cen. Posiadacze długich pozycji próbują przełamać opór 58 euro, co tworzy kluczowy opór dla bieżącego trendu wzrostowego.
Korekty kończą się w okolicach 50 euro, co tworzy ośmioeurowy korytarz konsolidacji. Taki impas trwa już dość długo.
Dalsze wzrosty można uzasadnić zagnieżdżeniem się dwóch pomiarów kierunkowych Fibonacciego na poziomie 50.38. Sugeruje to, że ostatnie większe fazy spadkowe są sobie równe. Tak długo jak to zjawisko będzie się utrzymywać, to patrzenie na północ jest pierwszoplanową opcją dla CO2.
Warto odnotować, że w przedziale 56-58 euro, czyli ostatnich szczytach, dość często pojawiają się długie czarne świece. Tak duża aktywność podaży może być oznaką próby zmiany sentymentu do tego instrumentu. Widać to już na wskaźniku RSI. Kolejne szczyty na wykresie ceny mają swoich odpowiedników na oscylatorze relatywnej siły. Niemal wszystkie znajdują się w strefie wykupienia, ale wspólnie tworzą spadkowy układ. Jest to rodzaj negatywnej dywergencji. Jednak aby nabrała ona większego znaczenia, to podaż musi przełamać równą wartość 50 euro. Wówczas będzie można mówić o próbie skorygowania ponad rocznych wzrostów. W przeciwnym wypadku kolejny atak na opór 58 euro może okazać się skuteczny.
