Miniony tydzień przyniósł presję na osłabienie złotego. Kurs EUR/PLN w połowie omawianego okresu dotarł do poziomu 4,6330, a więc maksimum z marca tego roku (szczyt trzeciej fali zachorowań na COVID-19 w Polsce). Źródłem przeceny były między innymi informacje z globalnej gospodarki dotyczące możliwości bankructwa największego chińskiego dewelopera Evergrande.
Osłabienie złotego było spójne z przeceną węgierskiego forinta (w ubiegłym tygodniu Financial Times opisywał nowy wątek sporu Polski i Węgier z Komisją Europejską).
Co ciekawe odmienne nastroje towarzyszyły zaś czeskiej koronie, która w relacji do euro zmierzała do 1,5-rocznego maksimum swojej wartości wspierana komentarzami przedstawicieli Banku Czech o możliwej agresywnej podwyżce stóp procentowych jeszcze w tym miesiącu.
Konsekwencją wspomnianych słabszych nastrojów na globalnych rynkach była presja na wzrost wartości dolara. Nie była ona jednak szczególnie silna, lecz pozwoliła utrzymywać notowania EUR/USD wokół poziomu 1,17. Wsparcie dla amerykańskiej waluty tworzyła ponadto dość jastrzębia narracja z wrześniowego posiedzenia Fed, w szczególności gotowość do rozpoczęcia wygaszania programu skupu aktywów w listopadzie, czy rosnące przekonanie bankierów centralnych co do podwyżki stóp procentowych już w przyszłym roku.
USD/PLN
Zmienność pary USD/PLN ma szansę być w tym tygodniu ograniczona. Zakładamy bowiem niewielkie umocnienie złotego przy dość stabilnym eurodolarze. Ryzyka dla naszej prognozy są jednak podwyższone z uwagi na możliwe konsekwencje perturbacji na rynku chińskim w przypadku negatywnych informacji dotyczących dewelopera Evergrande, jak również planowane wypowiedzi prezesa Fed. Liczymy jednak, iż kurs USD/PLN będzie próbować kierować się w okolice poziomu 3,90.
Nasze oczekiwania: 10Y PL (%)
Presja na wzrost dochodowości krajowego długu może się utrzymywać także i w tym tygodniu, choć w naszej ocenie nie powinna być ona znacząca. Za podtrzymanie presji odpowiadać będą dwa podstawowe czynnik tj. prawdopodobnie dalsze jastrzębie komentarze części przedstawicieli największych banków centralnych świata (Fed, BoE) oraz możliwa pozytywna niespodzianka w piątkowych danych o inflacji CPI w Polsce.
Kanałem ponownego wzrostu oczekiwań na początek normalizacji polityki pieniężnej jeszcze w tym roku mogłyby one doprowadzić do niewielkiej presji na wzrost dochodowości (choć głównie obligacji z krótkiego końca krzywej). Interesująco zapowiadają się także plany podaży długu skarbowego na IV kwartał tego roku (piątek), jak również plan przetargów skupu (piątek) na październik, który zaprezentuje Narodowy Bank Polski.
Ceny rzepaku pozostaną wysokie - AGROMapa
Wysokie ceny sprzyjają wzrostowi produkcji roślin oleistych
Zgodnie z prognozą USDA (U.S. Department of Agriculture) z 10 września br. światowa produkcja nasion i owoców najważniejszych roślin oleistych w sezonie 21/22 zwiększy się do 629,2 mln t wobec 601,1 mln t w sezonie 20/21 (+4,7%), głównie ze względu na wyższe zbiory soi (+5,8%) oraz nasion słonecznika (+13,8%). W kierunku wzrostu produkcji oddziaływać będą również wyższe zbiory orzechów ziemnych, nasion bawełny, nasion palmowca oraz kopry, podczas gdy przeciwny wpływ będzie miał ich spadek w przypadku rzepaku. Do wzrostu produkcji roślin oleistych przyczyni się ich większa powierzchnia zasiewów, czemu sprzyjają bardzo wysokie ceny roślin oleistych. Indeks cen żywności FAO dla oleju roślinnego mimo korekty w czerwcu i lipcu pozostaje na poziomach zbliżonych do historycznego maksimum.
Utrzymuje się silny popyt na rośliny oleiste ze strony Chin
Zgodnie z prognozą USDA globalne zużycie nasion i owoców roślin oleistych w sezonie 21/22 zwiększy się do 627,6 mln t wobec 604,4 mln t w sezonie 20/21 (+3,8%). Istotnym czynnikiem oddziałującym w kierunku wzrostu światowego spożycia roślin oleistych pozostaje zwiększony popyt ze strony Chin, które już w znacznym stopniu odbudowały swój sektor trzody chlewnej, po tym jak ASF doprowadził do drastycznego spadku tamtejszego pogłowia świń. W efekcie, po uwzględnieniu zapasów początkowych, zapasy końcowe nasion roślin oleistych w sezonie 21/22 zwiększą się do 111,2 mln t wobec 109,7 mln t w sezonie 20/21 (+1,4%). Tym samym zapasy zwiększą się w mniejszym stopniu niż zużycie, stąd wskaźnik zapasy końcowe/zużycie spadnie do 17,7% wobec 18,1% w poprzednim sezonie, pozostając na relatywnie niskim poziomie.
Znaczący spadek światowej produkcji rzepaku ze względu na suszę w Kanadzie
Zgodnie z szacunkami USDA produkcja rzepaku w sezonie 21/22 zmniejszy się do 68,2 mln t wobec 72,3 mln t w sezonie 20/21 (-5,7%). Spadek produkcji rzepaku będzie efektem znaczącego obniżenia zbiorów w Kanadzie (-28,1%) ze względu na suszę, którego nie zdołają skompensować wyższe zbiory w UE (+3,4%), Australii (+20,0%) i na Ukrainie (+5,5%). Światowe zużycie rzepaku w sezonie 21/22 spadnie do 70,6 mln t wobec 74,2 mln t w sezonie 20/21 (-4,8%). W efekcie zapasy końcowe w sezonie 21/22 obniżą się do 3,7 mln t wobec 6,1 mln t w sezonie 20/21 (-40,0%), co będzie ich najniższym poziomem od sezonu 04/05. W konsekwencji wskaźnik zapasy końcowe/zużycie spadnie do 5,2% wobec 8,2%, osiągając najniższą wartość od sezonu 97/98.
Ceny rzepaku pozostaną wysokie
Uważamy, że ze względu na napiętą sytuację popytowo-podażową ceny roślin oleistych pozostaną w najbliższych kwartałach na podwyższonym poziomie. Czynnikiem negatywnym dla cen roślin oleistych jest natomiast perspektywa spadku cen ropy naftowej, co będzie negatywne dla popytu na biopaliwa. W naszej ocenie wyraźną obniżkę cen mogą przynieść dopiero szacunki sytuacji zbiorów na sezon 22/23 wskazujące na odbudowę światowych zapasów. W konsekwencji uwzględniając tendencje na globalnym rynku roślin oleistych oraz czynniki krajowe prognozujemy, że cena rzepaku w Polsce na koniec 2021 r. wyniesie ok. 2220 zł/t oraz ok. 1860 zł/t na koniec 2022 r. Czynnikami ryzyka dla naszej prognozy są warunki agrometeorologiczne wśród światowych producentów roślin oleistych, a także kształtowanie się cen ropy naftowej.
