Rynek walutowy i stopy procentowej
Środa przyniosła finalnie stabilizację złotego względem euro oraz jego niewielkie umocnienie do dolara, kurs EUR/PLN zakończył dzień w pobliżu 4,28, a USD/PLN zniżkował w pobliże 3,84. Na bazowych rynkach FX kurs EUR/USD zwyżkował do 1,1150. W pierwszej części środowego handlu trwała korekta na głównych parach z PLN, generowały ją czynniki techniczne (odreagowanie przez kurs USD/PLN od wsparć w pobliżu 3,84) oraz słabsze od oczekiwań ekonomistów odczyty makro z polskiej gospodarki. Korekta ta podniosła kurs USD/PLN nieco powyżej 3,86, a EUR/PLN ponad 4,29. Po południu kontynuacja globalnej deprecjacji skorelowanego ujemnie z siłą walut EM dolara przywróciła rynkową presję na silniejszego złotego, a kurs USD/PLN ustanowił 3-letnie minima schodząc w okolice 3,83. Słabość dolara była efektem ponownego wzrostu rynkowych wycen skali i tempa obniżek stóp Fed, do czego przyczyniła się znacząca rewizja w dół danych NFP w USA za okres od kwietnia ’23 do marca ’24 (łącznie o 818 tys. etatów) oraz gołębi przekaz protokołu z lipcowego posiedzenia FOMC. Skutkiem ww. czynników był spadek indeksu dolara (DXY) w okolice minimów z grudnia ’23, nowe tegoroczne maksima na EUR/USD oraz powrót siły polskiej waluty.
Środowe notowania pokazały, że to czynniki globalne determinują obecnie zachowanie złotego, w czwartek natomiast poznamy sporą paczkę danych makro z rynków bazowych (patrz kalendarium), które mogą na te nastroje wpłynąć. Uwzględniając bilans szans i zagrożeń dotyczący obecnych, rynkowych wycen ścieżki obniżek stóp Fed widzimy rosnące ryzyko odreagowania na rynku amerykańskiego dolara po jego ostatniej dynamicznej deprecjacji. Uwzględniając powyższe, w krótkim terminie widzimy ograniczony zakres dla dalszych spadków kursu USD/PLN oraz małe szanse na przełamanie przez EUR/PLN poziomu 4,26.
Na bazowych rynkach stopy procentowej środowa sesja upłynęła pod znakiem spadków rentowności obligacji skarbowych, które zawierały się w przedziale -8/-1 pb. i były mocniejsze na krótkim końcu krzywej dochodowości. Polskie SPW zmieniły się w zakresie -4/-1 pb., a w dół wyraźniej poszedł środkowy odcinek krzywej. W połowie tygodnia zarówno czynniki lokalne (kontynuacja oddziaływania wtorkowego wywiadu prezesa NBP, słabsze od oczekiwań ekonomistów dane makro z Polski oraz bardzo udana aukcja regularna MF) jak i globalne wspierały poprawę nastrojów na polskim rynku stopy procentowej. Krajowe SPW jak i np. wyceny kontraktów FRA na to sprzyjające spadkom rentowności otoczenie reagowały w sposób umiarkowany. Być może rynek obawia się przereagowania na bazowych parkietach FI, gdzie w środę inwestorzy otrzymali „nowe paliwo” do zwiększania rynkowych wycen skali i tempa obniżek stóp procentowych Fed. Protokół z lipcowego posiedzenia FOMC wskazał, że jego członkowie skłaniają się do obniżki stóp na wrześniowym posiedzeniu, a ich obawy budzi to, że stopniowe chłodzenie rynku pracy w USA może przejść w poważniejsze pogorszenie. Te obawy w pewnym stopniu potwierdza największa od 2009 roku, wstępna rewizja w dół danych NFP za okres od IV 2023 do III 2024. W takim otoczeniu rynek powrócił do wycen ponad 100 pb. obniżki kosztu pieniądza w USA do końca 2024 roku i o ok. 200 pb. do czerwca 2025 r.
Uwzględniając zarówno lokalne jak i globalne otoczenie, ale także czynniki techniczne, widzimy w czwartek przestrzeń do niższych o kilka pb. rentowności krajowych SPW, które np. w tenorze 5-letnim mogą kierować się w pobliże 5%. Ryzykiem będzie szereg publikacji danych makro z rynków bazowych, choć oczekiwania ekonomistów znaczących odchyleń od danych z poprzednich okresów nie zakładają.
Wykres dnia: Mierzący rynkowe oczekiwania co do tempa obniżek stóp Fed i EBC spread 2-letnich obligacji USA i Niemiec nie do końca potwierdza tak znaczącą w ostatnich dniach zwyżkę kursu EUR/USD.
Źródło: Refinitiv
