Oczywiste napięcia pomiędzy poprawą perspektyw wzrostu gospodarczego, rosnącą inflacją i gotowością banku centralnego do wykraczania poza tradycyjne czynniki makroekonomiczne i skupowania obligacji generalnie bez względu na ceny wywołały pewne niepokoje na rynkach. Po radykalnej poprawie w pierwszym kwartale, nastroje w stosunku do ryzyka zaczęły się pogarszać pod wpływem większej niepewności wokół perspektyw polityki budżetowej i pieniężnej oraz potencjalnego przegrzania gospodarki i utrzymującego się wzrostu presji inflacyjnej.
Wprawdzie z optymizmem przyglądamy się kondycji globalnej gospodarki
i perspektywom solidnego odbicia gospodarczego, równowaga pomiędzy ryzykiem a rekompensatą zaczyna się coraz bardziej przechylać w niekorzystnym kierunku w wielu segmentach rynku instrumentów o stałym dochodzie. Rynki reagują znacznie szybciej niż wskaźniki ekonomiczne zarówno w okresach bezkrytycznych spadków wywołanych przez pandemię, jak i podczas mocnego ożywienia. Wyceny w wielu sektorach rynku instrumentów o stałym dochodzie odzwierciedlają dziś bodaj najbardziej optymistyczny scenariusz odbicia, narażając inwestorów na ryzyko w przypadku jakichkolwiek zakłóceń tego optymalnego rozwoju wydarzeń.
Z drugiej strony, podczas gdy banki centralne zaniżają rentowność
na całym świecie, inwestorzy szukają zwrotów wśród instrumentów o coraz wyższym ryzyku, a niskie koszty związane z oprocentowaniem pozwalają emitentom umacniać swoje bilanse i obsługiwać większe zadłużenie, co z kolei umacnia wskaźniki techniczne i fundamentalne w wielu sektorach opartych na spreadach.
Biorąc pod uwagę nasze niezmienne oczekiwania wzrostu stóp i dalszego coraz większego nachylenia krzywej dochodowości,
podtrzymujemy lekko optymistyczne prognozy dla aktywów o wyższym ryzyku w porównaniu z aktywami wolnymi od ryzyka. Niezmiennie preferujemy aktywa stałodochodowe o krótszym czasie trwania, wykazujące względnie mniejszą wrażliwość na wzrosty stóp i wybieramy sektory o większej ekspozycji na poprawę sytuacji gospodarczej.
