POL:
Deficyt rachunku obrotów bieżących wyniósł w lut. 2,871 mld EUR (PKO: 2,095; kons.: 1,908), przy dużej rewizji danych za styczeń (-638 mln EUR vs -64 mln EUR wg wcześniejszego szacunku). W ujęciu płynnego roku deficyt stanowi 1,8% PKB vs 1,2% PKB po styczniu. Publikacja zniosła pozytywny efekt niedawnej rewizji danych kwartalnych, która obniżała deficyt, i przypomina, że miesięczny bilans płatniczy jest często i znacząco rewidowany. Więcej w Makro Flashu: Zadłużamy się.
Sejmowa Komisja Finansów Publicznych pozytywnie (w stosunku głosów 27 do 26) zaopiniowała kandydaturę A.Glapińskiego na drugą kadencję jako Prezesa NBP. Teraz kandydaturę musi jeszcze zatwierdzić w głosowaniu Sejm. Podczas przesłuchania przed Komisją Prezes NBP stwierdził, że ma nadzieję, że pod koniec przyszłego roku inflacja obniży się do poziomu celu inflacyjnego i dzięki temu w przyszłym roku stopy procentowe będą się obniżać. Zdaniem A.Glapińskiego szczyt inflacyjny powinien zostać osiągnięty w czerwcu br. Kolejne decyzje o wysokości stóp procentowych Rada Polityki Pieniężnej będzie podejmowała na podstawie napływających danych. NBP przygląda się sytuacji na rynku obligacji, która może się jeszcze pogorszyć ze względu na wzrost krajowych stóp procentowych, wysokie potrzeby pożyczkowe i wzrost stóp w USA. Odnośnie do policy mix Prezes NBP wskazał na pewną rozbieżność pomiędzy działaniami polityki fiskalnej i monetarnej.
USA:
Inflacja PPI w USA w marcu wyniosła 11,2% r/r (kons. 10,5% r/r) wobec 10,0% r/r w lutym. To najwyższy odczyt w relatywnie krótkiej historii tego wskaźnika (2010). W ujęciu miesięcznym ceny produkcji przemysłowej wzrosły o 1,4%. Ceny dóbr finalnych wzrosły podobnie jak w marcu, o 2,3% m/m, głównie za sprawą wzrostu cen paliw i żywności. Z kolei ceny usług finalnych po raz trzeci w ciągu ostatnich czterech miesięcy wzrosły o 0,9% m/m. Wzrosty cen miały szeroki charakter. Bazowa inflacja PPI, a więc po wykluczeniu cen energii, wzrosła o 9,2% r/r wobec 8,2% r/r w lutym, czyli w odwrotnym kierunku niż zmieniła się inflacja bazowa CPI. Reakcja rynkowa na dane o PPI była relatywnie niewielka, ale może wzmocnić argumenty jastrzębich członków FOMC wskazujących na konieczność agresywnych podwyżek stóp procentowych.
POL:
Opublikowano projekt ustawy zmieniającej podatkową część Polskiego Ładu uwzględniający uwagi zgłoszone podczas konsultacji społecznych. Projekt zakłada m.in. likwidację ulgi dla klasy średniej, zmianę zasad stosowania kwoty wolnej od podatku, obniżenia stawki w I progu podatkowym z 17% do 12%. Według załączonej do projektu OSR efektem ustawy będzie pogorszenie salda finansów publicznych o 6,8 mld PLN w 2022 oraz ok. 23 mld PLN w 2023, na co składać się będzie ok. 7,4 mld PLN w ramach rozliczenia składek z 2022 oraz 15,6 mld PLN niższego podatku w 2023. W wyniku regulacji w największym stopniu ucierpi budżet państwa (ok. 15 mld PLN co roku), a bardziej zmienny będzie jej wpływ na saldo samorządów (od braku wpływu w 2022, -1,1 mld PLN w 2023, +0,6 mld PLN w 2024 w wyniku spodziewanej korekty wykonania PIT względem prognozy oraz ok. -3mld PLN w kolejnych latach).
Prezes PFR P.Borys w wywiadzie dla Business Insidera stwierdził, że na całym świecie zakończyła się era taniego pieniądza. Jego zdaniem poziom równowagi stóp procentowych w Polsce znajduje się w okolicy 5,5%. Zdaniem P.Borysa jesteśmy już zapewne bliżej końca cyklu zaostrzania polityki pieniężnej. Jeżeli, co jest mniej prawdopodobne, stopy będą rosły istotnie powyżej tego poziomu, do ok. 7-8%, to część kredytobiorców może mieć problemy. Wsparcie dla tych osób powinno płynąć z Funduszu Wsparcia Kredytobiorców. Zdaniem P.Borysa policy mix w Polsce jest dobre, potrzebny jest pewien impuls fiskalny, by nie doprowadzić do nadmiernego schłodzenia gospodarki, które zakończyłoby się wzrostem bezrobocia. Wskazana byłaby jednak zmiana policy mix, tak by mniejsze znaczenie w napędzaniu wzrostu gospodarczego miała konsumpcja, a większe inwestycje i eksport. Kluczowe byłoby w tym aspekcie szybkie odblokowanie Krajowego Planu Odbudowy. Prezes PFR nie widzi ryzyka recesji w 2022, m.in. ze względu na dodatkowe wydatki uchodźców, które wesprą konsumpcję.
GER:
Według zaktualizowanych prognoz stworzonych przez instytuty gospodarcze w ramach Joint Economist Forecasts na zlecenie Ministerstwa Gospodarki i Ochrony Klimatu wzrost PKB w 2022 w Niemczech ma spowolnić do 2,7% wobec 4,8% oczekiwanych w październiku 2021. W 2023 oczekiwane jest przyspieszenie wzrostu do 3,1% wobec wcześniej prognozowanych 1,9% - poziom PKB wg nowych prognoz w 2023 i tak byłby niższy niż wcześniej oczekiwano. W raporcie podkreślano istotny wpływ na gospodarkę wybuchu wojny w Ukrainie i nasilenia problemów podażowych. Najciekawszym fragmentem wydaje się być analiza scenariuszowa dotycząca sytuacji gospodarczej po ewentualnym wstrzymaniu dostaw surowców energetycznych z Rosji do Niemiec od połowy kwietnia. W takim scenariuszu cena ropy w 2q22 wzrosłaby do 140 USD/bbl i jeszcze na początku 2023 utrzymywałaby się powyżej 100 USD/bbl. Unijna gospodarka w 2022 odnotowałaby tylko niewielki spadek produkcji (PKB w UE rósłby o 0,5pp wolniej niż w scenariuszu bazowym) ze względu na zakończony już w tym roku sezon grzewczy i obniżone zapotrzebowanie na gaz. Zdecydowanie silniejszy byłby wpływ braku importu rosyjskich surowców na PKB w 2023 (wzrost o 2,1pp niższy niż w scenariuszu bazowym). W przypadku Niemiec wpływ na PKB w 2023 byłby zdecydowanie wyższy. Niemieckie PKB w 2022 wzrosłoby o 1,9% (0,8pp poniżej scenariusza bazowego) oraz spadłoby o 2,2% w 2023 (5,3pp poniżej scenariusza bazowego). Najsilniejszy negatywny efekt na PKB wystąpiłby w 2q23, kiedy ze względu na wyczerpanie stanów magazynowych gazu po zimie, niezbędne byłoby racjonowanie tego surowca dla przemysłu, co obniżyłoby generowaną wartość dodaną w sektorze o 13% q/q. Łączne straty dla niemieckiej gospodarki w tym scenariuszu są szacowane na ok. 220 mld EUR w latach 2022-23 (6,5% jednorocznego PKB w ciągu dwóch lat). Na koniec 2023 poziom PKB w analizowanym scenariuszu byłby o ok. 4% poniżej poziomu ze scenariusza bazowego, ale w kolejnych latach powinien stopniowo zbliżać się do ścieżki bazowej. W perspektywie średnioterminowej kluczowym czynnikiem dla perspektyw niemieckiej gospodarki będzie wyraźnie droższa energia, podwyższająca koszty, szczególnie w przemyśle energochłonnym, i potencjalnie ograniczająca konkurencyjność niemieckiego eksportu.
