USA: Inflacja CPI w USA w styczniu okazała się wyższa od oczekiwań, rosnąc do 7,5% r/r z 7,0% r/r w grudniu (oczekiwano 7,3 r/r). Inflacja bazowa wzrosła do 6,0% r/r z 5,5% r/r miesiąc wcześniej.
Wskazuje to ewidentnie, że na razie presja inflacyjna w USA nadal się nasila. W styczniu wyraźnie przyspieszył nie tylko wzrost cen żywności (0,9% m/m; wszystkie miesięczne zmiany są wyrównane sezonowo) i energii (0,9% m/m, w tym energii elektrycznej o 4,2% m/m), ale także w szeregu kategorii wchodzących w skład inflacji bazowej (wzrosty o ponad 1% m/m odnotowano m.in. w przypadku używanych samochodów, ubrań oraz usług transportowych). Ceny najmu wzrosły „tylko” o 0,3% m/m spowalniając z 0,4% m/m, ale główną tego przyczyną był spadek cen w hotelach (o 3,9% m/m), który mógł być przejściowym zjawiskiem związanym z kolejną falą pandemii. Najem mieszkań podrożał o 0,5% m/m, najszybciej od 1992, co potwierdza, że to jeszcze nie koniec wzrostowego trendu inflacji i wspiera oczekiwania na zdecydowane normalizowanie polityki Fed.
EUR: Komisja Europejska podwyższyła prognozę wzrostu PKB w Polsce na 2022 do 5,5%
(0,3pp więcej niż w listopadowej edycji prognoz), a na 2023 obniżyła do 4,2% (0,2pp poniżej prognoz z listopada). Prognoza Komisji na ten rok jest wyraźnie powyżej rynkowego konsensus, a na przyszły rok nieznacznie poniżej (nasze prognozy to odpowiednio 4,1% i 4,4%). Gdyby prognozy Komisji dla Polski i innych państw miały się zrealizować, to skumulowany wzrost PKB w Polsce od 2020 do 2023 byłby największy w UE (nie licząc podatnej na skokowe zmiany Irlandii, która jest rajem podatkowym). W świetle prognoz Komisji widać, że ceną za mocny wzrost gospodarczy jest wysoka inflacja, która w 2022 ma w Polsce wynieść 6,8% (najwięcej w UE), a w 2023 spadnie do 3,8% (drugi, najwyższy poziom w UE). Wzrost PKB w strefie euro ma w 2022 wynieść 4%, czyli o 0,3pp mniej niż oczekiwano w listopadzie. Według oceny Komisji, bilans ryzyka dla prognoz wzrostu PKB w strefie euro pozostaje zrównoważony. W górę zaskoczyć może utrzymanie wysokiego wzrostu konsumpcji i przyspieszenie inwestycji. Jednocześnie zdecydowanie wyższa w 2022 ma być inflacja, która w UE ma wynieść 3,9% zamiast 2,5% oczekiwanych pod koniec zeszłego roku. Bilans ryzyka dla prognoz inflacji jest skierowany w górę ze względu na rosnące ryzyko efektów drugiej rundy (przełożenie wyższych cen produktów pośrednich na ceny konsumenckie) oraz ceny energii. Ryzyko płynie również z napięć geopolitycznych w Europie Wschodniej.
SWE: Riksbank nie zmienił parametrów polityki pieniężnej
(główna stopa 0%, skala skupu aktywów 37 mld SEK w 2q22). Bank podtrzymał zapowiedź rozpoczęcia stopniowej redukcji bilansu począwszy od 2023. Jednocześnie nieznacznie przyspieszył moment rozpoczęcia podwyżek stóp z drugiej połowy 2024 na początek 2024 – nadal pozostaje to więc odległa przyszłość. Do zmiany skłoniła bank nieco lepsza od oczekiwań koniunktura gospodarcza. Inflacja kształtuje się wyżej od wcześniejszych prognoz, ale praktycznie w całości zdaniem banku wynika z cen energii. Właśnie ze względu na droższą energię podwyższona została prognoza inflacji na 2022. Fundamentalnej presji inflacyjnej w szwedzkiej gospodarce jak na razie brak. Może to być zasługa wysokiego bezrobocia, które ogranicza wzrost płac.
USA: Liczba nowych wniosków o zasiłek dla bezrobotnych wyniosła 223 tys.
(kons. 230 tys.) w tygodniu kończącym się 5 lutego. Średnia 4-tygodniowa wyniosła 253 tys. i obniżyła się po raz pierwszy od końca grudnia. Wiele wskazuje, że styczniowe wzrosty liczby wniosków o zasiłek dla bezrobotnych były przejściowe i wynikały z zawirowań związanych z falą Omikron, czy z przejściowych problemów ze znalezieniem nowego zajęcia przez osoby, które samodzielnie zrezygnowały z pracy.
EUR: Główny ekonomista EBC, P.Lane, przenalizował naturę ograniczeń podażowych i ich implikacje dla polityki pieniężnej
Podkreślał, że ograniczenia podażowe w większym stopniu podbijają inflację w USA niż w strefie euro. Jest to związane z szybszą i bardziej gwałtowną odbudową popytu w USA, oraz relatywnym przesunięciem popytu z usług na dobra trwałe, które w USA wydaje się trwalsze, a w strefie euro było zjawiskiem krótkookresowym. P.Lane zauważa, że ograniczenia podażowe nadal utrzymują się na podwyższonym poziomie i prawdopodobnie nie zanikną przed 2h22. Sytuacja na europejskim rynku pracy jest znacznie mniej napięta niż w USA, gdzie występują poważne niedobory pracowników, a liczba nieobsadzonych wakatów gwałtownie rośnie. Wzrost płac w strefie euro jest więc znacznie niszy niż w USA. Główny ekonomista EBC przytacza jednak badanie sektora przedsiębiorstw, z którego wynika, że oczekiwany wzrost wynagrodzeń w kolejnych negocjacjach płacowych będzie zauważalnie wyższy niż w poprzednich (jednak i tak nie przekroczy 4%).
EUR: Członek Zarządu EBC, L.de Guindos, powiedział,
że nie należy porównywać EBC z innymi bankami centralnymi, które rozpoczęły lub zapowiedziały cykl podwyżek stóp procentowych, ze względu na inną fazę cyklu koniunkturalnego w jakiej znajduje się europejska gospodarka. Podkreślił, że EBC kieruje się swoim forward guidance i podniesie stopy, gdy zostanie ono spełnione (inflacja osiągnie 2% długo przed końcem ścieżki projekcji oraz będzie się utrzymywać trwale powyżej celu).
POL: W opisie dyskusji na styczniowym posiedzeniu RPP napisano, że łączna skala zacieśnienia monetarnego będzie uzależniona od napływających danych
Decyzja o styczniowej podwyżce nie była jednogłośna – część członków uznała, że kolejna podwyżka stwarzałaby ryzyko pogorszenia koniunktury gospodarczej przez wyższe koszty obsługi kredytów. Na posiedzeniu odrzucono wniosek o podwyżkę stopy rezerwy obowiązkowej z 2% do 3,5% (przegłosowany z powodzeniem na posiedzeniu lutowym) oraz wniosek o zmianę oprocentowania rezerwy ze stopy referencyjnej do stopy depozytowej. Zdaniem członków Rady dynamika cen w 2022 nadal będzie istotnie podwyższona, a w warunkach korzystnej koniunktury wzrost cen energii będzie stopniowo przekładał się na ceny innych dóbr i usług. Wskazano, że utrzymuje się ryzyko kształtowania się inflacji powyżej celu w horyzoncie oddziaływania polityki pieniężnej. Podkreślono znaczenie kanału kursowego oraz wskazano na ryzyko nasilenia presji płacowej. W sumie, minutes ze styczniowego posiedzenia RPP nie wnoszą nic nowego do oceny perspektyw krajowej polityki pieniężnej względem przekazu z lutowego posiedzenia Rady, który poznaliśmy wcześniej w tym tygodniu.
