Produkcja sprzedana przemysłu wzrosła w czerwcu o 18,4% r/r po wzroście o 29,7% r/r w maju. Dane okazały się tylko nieco niższe od konsensusu i naszej prognozy wynoszących 19,0% r/r. Niższa dynamika produkcji przemysłowej w czerwcu wynika z mniej korzystnego efektu niskiej bazy odniesienia z ub. roku. Po korekcie sezonowej produkcja wzrosła o 0,2% m/m po wzroście o 0,8% m/m w maju. Naszym zdaniem dane te wskazują na pewne stabilizowanie się aktywności w krajowym przemyśle w 2Q br. Średnio w okresie kwiecień-czerwiec roczne tempo wzrostu wyniosło 30,9% r/r, co wskazuje, że sektor ten będzie znacząco podnosił dynamikę PKB, która według naszej prognozy przekroczy 11,0% r/r.
Bardzo mocne wzrosty r/r produkcji przemysłowej w 2Q br.
wynikają z głębokiego spadku aktywności w tym sektorze wraz z wybuchem pandemii na wiosnę ub. roku. W kolejnych miesiącach ub. roku przemysł odrabiał szybko pandemiczne straty wspierany popytem zagranicznym. Warto zauważyć, że według danych Eurostat do maja 2021 r. wzrost produkcji przemysłowej w Polsce był w okresie pandemii trzecim najwyższym w Unii Europejskiej. W naszej ocenie czerwiec przynosi pewne ustabilizowanie ożywienia po szybkiej odbudowie aktywności. Ma ono szeroki charakter - wzrosty r/r odnotowano bowiem w 32 spośród uwzględnionych w statystykach sektorów. Niezmiennie koniunkturze w przemyśle sprzyja popyt zagraniczny, gdyż znaczące wzrosty odnotowywane są wśród branż, gdzie firmy w większym stopniu zorientowane są na eksport. Produkcja komputerów i wyrobów elektronicznych wzrosła o 47,5% r/r, urządzeń elektrycznych - o 38,6% r/r, metali - o 30,6% r/r. Tym samym obraz sektora na koniec 2Q ub. roku nie ulega zmianom, co jest dobrą informacją.
Krajowy przemysł odczuwa skutki „wąskich gardeł" w łańcuchach produkcji
Naszym zdaniem jednak ten negatywny wpływ jest nieco mniejszy niż w innych krajach Unii Europejskiej. Dane Eurostat o wykorzystaniu zdolności wytwórczych wskazują, że w Polsce nie przewyższa ono w skali całości sektora istotnie poziomów sprzed pandemii. Różnicę tę względem innych krajów Wspólnoty przypisywalibyśmy większemu stopniowi zróżnicowania asortymentu produkcyjnego oraz wyższego udziału produkcji dóbr pośrednich uzależniającego w mniejszym stopniu aktywność firm od poddostawców zagranicznych. Oczywiście sytuacja ta zróżnicowana jest pomiędzy branże, np. stopień wykorzystania zdolności wytwórczych w firmach zajmujących się produkcją aut pozostaje ograniczone.
Naszym zdaniem polski przemysł posiada jeszcze możliwości ekspansji,
choć jej tempo będzie niższe niż bezpośrednio po wybuchu pandemii, ze względu na zatory w dostawach komponentów i materiałów do niektórych firm oraz stopniowe kierowanie strumienia dostaw z dóbr do usług, które przez długi czas pozostawały zamrożone. Uwarunkowania dobrej kondycji polskiego przemysłu: konkurencyjność cenowa, szeroka gama oferowanych dóbr, szybka adaptacja do wymagań rynkowych i rosnący udział w europejskiej produkcji będą się utrzymywać. W dłuższym okresie sektor przemysłowy może wspierać gospodarkę dzięki przeniesieniu części produkcji z odległych geograficznie krajów do Polski (skrócenie łańcucha dostaw) oraz zwiększenie inwestycji, zwłaszcza, że firmy produkcyjne zgłaszają duże problemy z pozyskaniem pracowników o odpowiednich kwalifikacjach.
Dane są zgodne z zakładanym scenariuszem ożywienia
Ich znaczenie dla perspektyw polityki pieniężnej jest niewielkie, gdyż głównym jej determinantem pozostaje niepewność związana z możliwością wystąpienia kolejnej fali pandemii w Polsce skutkującej przywróceniem obostrzeń. Naszym zdaniem czynnik ten będzie tracił na znaczeniu, dając pod koniec roku możliwość rozpoczęcia normalizacji polityki pieniężnej.
