W 3q22 producenci metali odczuli wyraźne pogorszenie sytuacji rynkowej, co odbiło się na ich rentowności - spadła do poziomu 2,8% (ROS:-7,6pp q/q, - 5,6pp r/r), oraz na zysku netto – 0,7 mld PLN (-77% q/q, -61% r/r). Udział sprzedaży eksportowej w przychodach ogółem nieco wzrósł i stanowił 44% przychodów ze sprzedaży ogółem (+4,5pp q/q, +5,0pp r/r).
Branża jest jedną z najsilniej dotkniętych presją cenową wynikającą z wysokich cen gazu ziemnego i węgla kamiennego (udział zużycia energii w kosztach ogółem to ok. 11%), po części bezpośrednio, a po części pośrednio przez wyższe ceny energii elektrycznej – ważnego składnika kosztów produkcji m.in. w hutach elektrycznych (EAF).
Wraz ze stabilizacją sytuacji rynkowej ceny stali i złomu na rynku globalnym powróciły do poziomu sprzed wybuchu wojny w Ukrainie. Podobnie zachowywały się również ceny innych metali – aluminium, cyny, cynku czy miedzi. Spadki związane są głównie z pogarszającą się koniunkturą w światowej gospodarce, w tym w Chinach, które są największym światowym konsumentem metali. Tamtejsze władze starają się pobudzać wzrost gospodarczy, ale nowo ogłoszone projekty skupiają się na inwestycjach poza budownictwem mieszkaniowym, w takich obszarach jak sektor wodno-kanalizacyjny czy nowe technologie, a więc branżach wykorzystujących relatywnie mało stali i innych metali.
Recesja/spowolnienie w globalnej gospodarce prawdopodobnie odbije się na inwestycjach i produkcji w sektorach kluczowych dla metali – budownictwie, motoryzacji i produkcji maszyn, a tym samym przełoży się na niższy popyt na metale. To w połączeniu z kryzysem energetycznym przyczynia się do ograniczenia produkcji w coraz większej liczbie hut w Europie. Ograniczana podaż oraz niskie globalne zapasy aluminium, cynku i miedzi mogą wspierać ceny tych metali, choć nadal najważniejsza będzie koniunktura gospodarcza w kolejnych miesiącach. Istotny będzie również rozwój sytuacji pandemicznej w Chinach oraz ewentualne odejście od polityki „zero Covid”, co zapewne przyczyniłoby się do wzrostów cen surowców.
Wątek recesyjny kontynuuje Eurofer w kolejnym, październikowym, raporcie o rynku stali. Eurofer tym razem podwyższył prognozę wzrostu produkcji w europejskich sektorach zużywających stal w 2022 do poziomu +1,9% r/r z +1,1% przewidywanego w raporcie sierpniowym. Natomiast spodziewa się trudnego 2023, w którym skumulować się mają negatywne dla branży czynniki – kryzys energetyczny i spowolnienie w inwestycjach. Analogiczna produkcja w 2023 szacowana jest na -0,9% r/r.
Oczekujemy, że produkcja sektora w 4q22 będzie wyraźnie słabsza i wyniesie ok. -9% r/r, a w całym 2022 wyniesie ok. +4-5% (w cenach stałych).
***Materiał pochodzi z raportu PKO BP: “Kwartalnik Branżowy 3q22. Analizy Sektorowe”, którego pełną zawartość możesz zobaczyć i pobrać klikając w poniższy przycisk:
