Produkcja stali w Chinach w 2023 pozostawała wysoka i to nawet mimo dekoniunktury w tamtejszym sektorze budowlanym, który ma ogromne znaczenie dla przemysłu stalowego. Chińskim hutom pomagał jednak wysoki popyt z krajowej motoryzacji, energetyki i przemysłu stoczniowego, a także eksport. Wspiera to globalny rynek węgla koksującego i rudy żelaza.
W 2023 europejskim producentom dawała się we znaki przede wszystkim znacząca redukcja zapasów stali w dalszych ogniwach łańcucha wartości. Kryzys energetyczny i środowisko podwyższonych stóp procentowych dodatkowo ograniczyło popyt, doprowadzając do ograniczeń produkcji w hutach. Końcówka 2023 była okresem lekkiej poprawy koniunktury, co może się przedłużyć na 1q24, ale w jakiejś mierze jest to efekt sezonowości. Cały 2024 powinien być dla sektora stalowego jedynie odrobinę lepszy – Eurofer przewiduje zużycie rzeczywiste stali na poziomie zbliżonym do tego z 2023. Na silniejsze odbicie aktywności przemysłowej i budowlanej prawdopodobnie przyjdzie poczekać do 2025.
Polski sektor produkcji stali zaliczy 2023 do trudnych. Produkcja stali surowej spadła o 13% do 6,5 mln t. Branża potrzebuje przede wszystkim wyraźnego ożywienia w budownictwie. Spodziewamy się, że popyt na stal zacznie odzyskiwać siły w 4q24 i 2025. Wsparciem będą inwestycje finansowane z KPO, nowa perspektywa finansowa UE (od 2025) i powrót inwestycji w sektorze nieruchomościowym, w czym pomagają obniżki stóp i programy wsparcia popytu na zakup mieszkań. Nadpodaż stali na rynkach azjatyckich i odbudowa chińskich zapasów przy wysokich cenach rudy żelaza i węgla koksującego skutkują silną presją na marże. Sytuacja polskich przedsiębiorstw w branży stalowej mimo, że może się lekko poprawić, prawdopodobnie nadal będzie dość trudna.
Zobacz także: Cena cynku spadła o 50% w 2 lata. Teraz może mocno odbić - głoszą prognozy ekspertów
Nie przegap najciekawszych artykułów! Obserwuj nas w Wiadomościach Google (GOOGLE NEWS)! Obserwuj FXMAG>>
