Jedną z pierwszych rzeczy, o jaką powinieneś zadbać jako nowy handlarz walutami (trader), jest dokładne zaznajomienie się z instrumentami finansowymi na rynku Forex. Większość inwestorów uczy się najpierw o ruchach głównych par walutowych (major currency pairs) takich jak np. euro w stosunku do dolara amerykańskiego (EUR/USD). Następnie, kiedy już zrozumieją, jak notowane są te pary i kiedy należy kupować i sprzedawać, przechodzą zazwyczaj do par krzyżowych (cross) i podrzędnych (minor).
Syntetyczna para walutowa
Instrument finansowy, jakim jest syntetyczna para walutowa, nie jest uwzględniany przez brokerów czy innych market makerów, ani na listach walut, ani w handlu. Zazwyczaj dzieje się tak ze względu na brak płynności wynikającej z ograniczonego przepływu kapitału pomiędzy danymi krajami. Jednak nawet jeśli tak jest, to nie oznacza, że nie można taką parą handlować. Można, pod warunkiem że się ją stworzy samodzielnie – syntetyczną parę walutową tworzy się, gdy z dwóch alternatywnych par kreujemy trzecią, unikalną parę walutową.
Jak stworzyć syntetyczną parę walutową?
Większość walut notowana jest z reguły w parze z USD. Na przykład dolar kanadyjski (CAD) i dolar nowozelandzki (NZD) to z USD aktywne pary walutowe. Jeśli więc chcesz je wymienić na „zielone”, masz gwarantowaną płynność w większości stref czasowych. Jeśli jednak zdecydowałeś się wymienić dolara nowozelandzkiego na kanadyjskiego – odkryjesz, że większość brokerów w ogóle tej pary nie uwzględnia.
Aby stworzyć syntetyczną parę NZD/CAD możesz nabyć NZD/USD oraz nabyć USD/CAD. W ten sposób sprzedajesz i kupujesz tę samą ilość USD, otrzymując syntetyczną parę walutową. Jeśli chciałbyś otworzyć pozycję krótką NZD/CAD, to sprzedałbyś NZD/USD i równocześnie sprzedałbyś też CAD/USD.
Koszty
Istnieje wiele kosztów powiązanych z syntetycznymi parami walutowymi, które wykraczają poza to, za co byś normalnie zapłacił przy standardowych parach walutowych. Jak przy każdej transakcji walutowej istnieje tzw. spread, czyli koszt Twojej transakcji (bid/offer spread). Jest to różnica pomiędzy ceną zakupu i sprzedaży waluty w danym momencie. Jeśli decydujesz się na stworzenie syntetycznej pary walutowej, tracisz na tej różnicy po obu stronach transakcji.
Dodatkowo traderzy powinni wziąć pod uwagę różnicę stóp procentowych w krajach, między którymi zawierają transakcje. Ponieważ do transakcji syntetycznymi parami walutowymi wchodzą trzy kraje, fakt ten powinien być monitorowany ze względu na możliwość negatywnego lub pozytywnego oddziaływania na rentowność handlu. Ponadto Twój broker mógłby pobrać prowizję, będącą najprawdopodobniej wynikiem podwójnego przewalutowania transakcji. Pomimo tych kosztów jednak syntetyczna para walutowa zapewnia szansę zysku na niestandardowych ruchach na rynku.
