Brak większych szkód w wyniku weekendowego ataku Iranu na Izrael oraz zdecydowane głosy wielu przywódców i przedstawicieli „państw zachodu” tonujące nastroje, w szczególności w temacie ewentualnej odpowiedzi Izraela, w pierwszych godzinach europejskiego, poniedziałkowego handlu poprawiły rynkowe nastroje, a złoty korygował piątkowe osłabienie. Po południu jednak globalne nastroje pogorszyły się, zniżkowały głównie amerykańskie indeksy giełdowe, czego przyczynami były spadające do nowych, tegorocznych minimów ceny tamtejszych obligacji (po silnych danych o sprzedaży detalicznej) oraz przebijające się głosy z Izraela o konieczności odwetu za weekendowy atak Iranu. W takim otoczeniu złoty podobnie jak większość walut z rynków EM kontynuował osłabienie, a kursy EUR/PLN i USD/PLN pod koniec dnia zbliżyły się do istotnych technicznych oporów.
Globalne pogorszenie nastrojów na rynkach finansowych jest kontynuowane we wtorek rano, kurs USD/PLN testuje dolną część ważnej strefy oporów (4,06-4,09), a EUR/PLN naruszył średnioterminową linię trendu spadkowego, która znajduje się w okolicy 4,31. Jednocześnie indeks obrazujący siłę walut EM względem dolara (MSCI International EM Currency Index) o poranku dotarł do ważnych wsparć usytuowanych w pobliżu 1709 pkt. Tym samym generalnie globalnie rynki finansowe znalazły się w istotnym punkcie, a najbliższe godziny zadecydują czy sygnały zmiany średnioterminowego trendu na EUR/PLN zostaną utrzymane. Konsekwencją potwierdzenia tej zmiany mógłby być wzrost kursu EUR/PLN do okolic 4,35-36, a w negatywnym scenariuszu nawet w pobliże 4,38-4,39.
Na rynkach stopy procentowej nowy tydzień rozpoczął się od wyraźnych wzrostów rentowności obligacji skarbowych, dochodowości papierów z USA zwyżkowały w zakresie 3-11 pb., polskich SPW o 6-9 pb., a niemieckich o 5-7 pb. Piątkowy globalny spadek rentowności obligacji skarbowych okazał się być przede wszystkim efektem chwilowego przepływu kapitału w kierunku bezpiecznych aktywów w obliczu zagrożenia atakiem Iranu na Izrael. Poniedziałkowa deeskalacja napięcia geopolitycznego przy kolejnych już odczytach wyższych od oczekiwań danych makro z USA (sprzedaż detaliczna za marzec br.), ponownie wpłynęły na obniżkę skali rynkowych oczekiwań tegorocznych obniżek stóp Fed i przesunęły oczekiwany termin pierwszego cięcia bliżej listopada br. Konsekwencją ww. zmian był globalny wzrost presji podaży na rynkach FI, szczególnie mocny na początku sesji w USA kiedy to rentowności tamtejszych papierów 10-cio letnich wzrosły nawet do tegorocznych maksimów na 4,66%. W takim negatywnym otoczeniu nowe, tegoroczne maksima rentowności osiągnął środkowy i długi koniec polskiej krzywej, choć warto dodać, że na papierach 5- i 10-letnich do pokonania technicznych oporów (odpowiednio 5,80% i 5,85%) jest jeszcze relatywnie daleko. Pomimo wzrostów rentowości, w średnioterminowym trendzie bocznym utrzymały się natomiast rentowności Bundów, które nieco wspierały niższe od rynkowych oczekiwań dane o produkcji przemysłowej w strefie euro za luty br. (w ujęciu r/r ), co między innymi utrzymywało wyceny tegorocznych obniżek stóp procentowych EBC w okolicy 80 pb.
Utrzymanie sporej zmienności na rynkach FI jest zgodne z naszymi oczekiwaniami, rentowności obligacji zarówno krajowych jaki i tych z rynków bazowych generalnie pozostały w okolicach istotnych technicznie poziomów, ale w otoczeniu nie ma póki co silnych czynników, które mogłyby ten negatywny sentyment odwrócić. W tym kontekście ważne będą kolejne odczyty makro z USA oraz wypowiedzi przedstawicieli Fed, których w bieżącym tygodniu będzie sporo.
Zobacz także: Praca w Wielkiej Brytanii – dane z rynku pracy luty 2024
Wykres dnia: Trwająca od II połowy marca br. fala wyższych od oczekiwań odczytów makro z USA pcha rentowności UST na tegoroczne maksima.
Źródło: Refinitiv
