Początek tygodnia przyniósł nieznaczne osłabienie złotego na płytkim rynku co przełożyło się na wzrost kursów EUR/PLN i USD/PLN w pobliże poziomów odpowiednio 4,69 i 4,31 przy spadku kursu EUR/USD poniżej 1,09.
Europejskie rynki były w poniedziałek zamknięte stąd notowania walut podporządkowane były nastrojom panującym wśród amerykańskich inwestorów. Dolar umocnił się na szerokim rynku co było pokłosiem dalszego wzrostu oczekiwań rynkowych na podwyżkę stóp procentowych Fed po piątkowej publikacji kolejnego, solidnego raportu z amerykańskiego rynku pracy. Liczba nowych miejsc pracy w sektorach pozarolniczych w USA wzrosła w marcu o 236 tys. wobec 326 tys. w lutym co było zbliżone do konsensusu ekonomistów. Jednak stopa bezrobocia niespodziewanie spadła do 3,5% podczas gdy oczekiwano, że utrzyma się na poziomie 3,6%. Testem dla siły dolara, który zadecyduje również o ewentualnym rozwinięciu się szerszej korekty na kursie EUR/USD będzie skala spadku amerykańskiej inflacji CPI w marcu.
Złoty w okresie okołoświątecznym podlegał ograniczonemu zakresowi wahań a zbliżony do oczekiwań rynkowych raport NFP nie zdołał wybić kursu EUR/PLN z obowiązującej od tygodni wąskiej konsolidacji. Potencjał aprecjacyjny złotego ograniczany jest przez utrzymujące się wysokie oczekiwania rynkowe odnośnie skali obniżek stóp procentowych w Polsce w II połowie roku, co nawet przy sprzyjającym globalnym otoczeniu rynkowym zmniejsza szansę na wybicie się kursu EUR/PLN z trendu bocznego dołem. Wtorkowy, lokalny kalendarz makroekonomiczny jest pusty a większa zmienność na naszej walucie może pojawić się wraz z środową publikacją inflacji CPI z USA. Do tego czasu oczekujemy utrzymania się kursu EUR/PLN w pobliżu 4,68.
Na rynku stopy procentowej w ostatnim tygodniu rentowności polskich obligacji utrzymywały się nieznacznie powyżej 6%. Dla porównania notowania papierów amerykańskich czy niemieckich spadły w tym samym czasie do piątku nawet o blisko 20 pb. Istnieje zatem wysokie prawdopodobieństwo, że polski rynek z opóźnieniem zareaguje na globalną poprawę nastrojów. Oznacza to, że spadek rentowności obligacji na praktycznie całej długości krzywej poniżej 6% pozostawałby kwestią czasu. Dodatkowo wycenie polskich instrumentów sprzyja rozpoczęty w marcu proces dezinflacji i retoryka RPP dopuszczająca obniżki stóp pod koniec 2023 r. W efekcie rosną oczekiwania na luzowanie polityki pieniężnej. Rynek jest coraz bliżej wyceniania w pełni obniżki stopy referencyjnej NBP o 75 pb. do 6,00% na koniec 2023 r. W czwartek krajowemu rynkowi długu może nieco ciążyć regularna aukcja, na której Ministerstwo Finansów zamierza uplasować papiery o łącznej wartości między 4 a 6 mld PLN. Z drugiej strony jednak warto pamiętać, że w kwietniu inwestorzy otrzymają z tytułu wykupu OK0423 i wypłaty odsetek środki w wysokości prawie 24 mld PLN. Tak znaczące wzmocnienie popytu pozwoli spokojnie uplasować całą czwartkową ofertę. Warto jeszcze wspomnieć, że dodatkowo rośnie nadpłynność krajowego sektora bankowego, co będzie wzmacniać popyt na obligacje w kolejnych miesiącach. Piątkowa, bliska prognozom rynkowym, publikacja danych z amerykańskiego rynku pracy nie zmieniła istotnie oczekiwań odnośnie przyszłych decyzji Fed. Inwestorzy mogą w tej sytuacji zwrócić większą uwagę na marcowy wzrost liczby zasiłków dla bezrobotnych czy bardziej pesymistyczną ankietę JOLTS. Obawy przed potencjalną, bardziej zdecydowaną podwyżką stóp zapewne schłodzi środowa publikacja inflacji w USA, która powinna spaść w marcu w pobliże 5% r/r.
