Środowe umocnienie dolara, gdzie para EUR/USD zakończyła sesję bliżej 1,18 nie przełożyło się osłabienie złotego, a kurs EUR/PLN zakończył handel z mocniejszym akcentem w pobliżu 4,54, z kolei USD/PLN blisko 3,84.
Od przełomu lipca/sierpnia kurs EUR/PLN schodzi stopniowo na niższe poziomy
Strona podażowa pary przebiła w ostatnich dniach ważny technicznie poziom 4,55, co było problemem w poprzednim miesiącu. Psychologiczny poziom 5% wskaźnika inflacji CPI za lipiec prawdopodobnie staje się powodem budzącym wyższe oczekiwania uczestników rynku wobec szybszych działań NBP zmierzających ku normalizacji polityki pieniężnej, a wzrost rynkowych stóp procentowych odzwierciedla owe oczekiwania. Środowa sesja charakteryzowała się również umocnieniem koszykowym walut CEE. HUF i CZK zyskiwały na bazie pozytywnego sentymentu wokół czwartkowego posiedzenia Banku Czech, który z dużą dozą prawdopodobieństwa podwyższy główną stopę procentową o 25 pb. do poziomu 0,75%, co powinno kontynuować mocniejszy akcent walut regionu Europy Środkowo-Wschodniej.
Środowa sesja przyniosła liczne dane makroekonomiczne z amerykańskiej gospodarki
Istotny szacunek rynku pracy (ADP) okazał się rozczarowujący i może w dużej mierze chłodzić oczekiwania dotyczące poznania terminu ograniczenia skupu aktywów przez Fed, jednak ważniejsza publikacja Departamentu Pracy (NFP) będzie miała miejsce w piątek. Dolar tracił na szerokim rynku po odczycie, jednak odzyskał siły po publikacji lipcowego ISM dla usług, który wyniósł 64,1 pkt powyżej oczekiwanego przez rynki 60,1 pkt. Odkąd w drugiej połowie lipca brytyjski rząd odmroził całkowicie restrykcje w Wielkie Brytanii, funt szterling notuje umocnienie na szerokim rynku. Niepokojące pandemiczne statystyki tracą momentum, co pokazuje, że brytyjska populacja staje się odporna wobec wariantu Delta koronawirusa.
Na rynkach stopy procentowej środowa sesja upłynęła pod dyktando ważnych danych makro
Raport ADP z amerykańskiego rynku pracy w sektorze prywatnym okazał się zaskakująco niski, tylko 330k wobec spodziewanego odczytu na poziomie ok 680k. Lipcowy ISM dla usług był za to wyższy od oczekiwanego. O ile słabe ADP spowodowało wzrost rentowności o ponad 1 bp to mocniejszy odczyt ISM praktycznie zneutralizował ten ruch i krzywa dla amerykańskich papierów nie zmieniła się.
W Europie poznaliśmy odczyt PMI na wciąż bardzo wysokim poziomie 59,8 pkt,
tylko nieznacznie poniżej spodziewanego 60,4pkt , a także dane dotyczące sprzedaży detalicznej w strefie euro która wzrosła o 5% r/r znacznie powyżej spodziewanego 4,4% r/r.
Dobre dane z gospodarki przyczyniły się do wzmożonych zakupów obligacji
Dużo bardziej zyskiwały papiery państw o najwyższym ratingu inwestycyjnym. Rentowność niemieckich i holenderskich 10 latek obniżyła się o 3bp, a w tzw. „peryferiach” (Włochy i Hiszpania) skala spadku rentowności była znacznie mniejsza i wyniosła 1bp.
Ciekawie było również na krajowym rynku
Pochodne ponownie zaczęły wyceniać prawdopodobieństwo podwyżki stop procentowych w niedalekiej przyszłości. FRA 3x6, 4x7, 5x8 wzrosły o ok 7 bp. Na rynku obligacji znaczne ruchy zaobserwowaliśmy na krótkim końcu krzywej. Rentowność 2 latek spadła aż o 5 bp do poziomu 0.38%. O ile 10 letnie obligacje pozostały bez zmian to rentowność polskich 5 latek wzrosła o ok 1.5bp. W zmianie nastrojów rynkowych pomogło zmieniające się nastawienie niektórych członków RPP.
Eryk Łon w wywiadzie dla portalu „wGospodarce” przyznał, ze kluczowa dla ewentualnej decyzji o podwyżce stop procentowych będzie listopadowa inflacja. W przypadku (bardzo realnego) odczytu powyżej 3.5% i przy danych wskazujących na dalszy silny wzrost gospodarczy i dobrą sytuację na rynku pracy w latach 2022-2023 należałoby rozważyć podniesienie głównych stop procentowych w możliwie nieodległym terminie.
