Wracając po tej dalekiej podróży na ziemię, czyli na GPW, można próbować zauważyć pewne podobieństwo schłodzenia koniunktury, do którego na naszym rynku akcji doszło od października nieco przypomina to z okresu lipiec-październik ub.r. Wręcz kusi myśl, że wbrew obecnym obawom mamy obecnie do czynienia z czymś co można by określić jako elliottowską 4-kę rozpoczętego w marcu ub.r. impulsu wzrostowego.
Na WIG-u okolice poziomu 60000 pkt. wydają się solidnym wsparciem i wydaje się, że jakikolwiek ruch w kierunku tego poziomu w najbliższym czasie może być traktowany jako krótkoterminowa okazja do zakupów.
Sentyment krajowych inwestorów indywidualnych mierzony przez Indeks Nastrojów Inwestorów Stowarzyszenia Inwestorów Indywidualnych już się schłodził do poziomów niższych niż te obserwowanego w ubiegłym roku w trakcie pierwszych fal covidowych lęków, więc można sądzić, że duża część potencjału spadkowego rozpoczętej w październiku krótkoterminowej zniżki już została zrealizowana, a pierwszy kwartał nowego roku przyniesie tu jakieś zauważalne odreagowanie.
