Wysoki popyt, szybko rosnące płace oraz nowinki w organizacji pracy sprawiły, że w liczbie aktywnych zawodowo działy się cuda. Trendy aktywności były do tej pory dość stabilne (zob. wykresy). Już rzut oka na nie sprawia, że widoczne jest zahamowanie spadku aktywności w grupie 25-34 (bez pandemii bylibyśmy pewnie 100-200tys niżej).
To samo można powiedzieć o grupie 55-64 (kolejne 100-200). Być może to nie koniec pozytywnych dostosowań. Niespodziewanie w dół przesunął się trend aktywności w grupie 15-24. Tu wciąż widoczne mogą być jednak kwestie „okołopandemiczne”, np. zajęcia zdalne na uczelniach (nie znamy jeszcze danych za IV kw. 2021, gdy część tego efektu mogła się niwelować). Re-aktywizacja około 100tys osób w tej grupie to nisko wiszący owoc.
Powyższe dane nie obejmują migrantów
Czytając kolejne slajdy należy mieć na uwadze fakt, że gdyby nie pandemia, to pewnie nie byłoby tych odwrotów na podaży pracy. Teoretycznie więc punkt startowy dla potencjalnej podaży pracy ustawiony jest wysoko (pozytywnie dla równowagi rynkowej). Sęk w tym, że spora liczba osób de facto mogła nie być w stanie pracować w pełnym wymiarze, a reszta pracowała nadgodziny. Realizacja produkcji towarowej z odkładanego popytu konsumpcyjnego powodowała dodatkowe spiętrzenia popytu na pracę. Naszym zdaniem zawyżało to też statystyki płacowe i popyt na pracę.
***Materiał pochodzi z raportu mBanku: Gospodarka 2022-2023, Z tarczą, czy na tarczy?, którego pełną zawartość możesz zobaczyć i pobrać klikając w poniższy przycisk
