Twórcy polityki pieniężnej na całym świecie, od Fed po rząd Chin, zrozumieli, że rośnie ryzyko recesji i wdrożyli różne strategie zapobiegawcze. Czy te działania jednak wystarczą, czy też sam charakter cyklu koniunkturalnego oznacza, że recesji nie da się uniknąć?
Podstawy cyklu koniunkturalnego
W ciągu ostatnich dwóch stuleci gospodarka rosła w okresach występowania pozytywnego trendu. Cykl koniunkturalny definiuje się jako aktywność gospodarczą przeciwną do tego trendu. W efekcie cykl można podzielić na dwie duże fazy (powyżej lub poniżej linii trendu), które następnie dzieli się na okresy spadku i wzrostu. Wzrost gospodarki w tempie szybszym niż trend określa się zwykle jako ekspansję, jeżeli natomiast gospodarka znajduje się powyżej linii trendu, ale już w fazie spadku, mówimy o spowolnieniu.
Punktem krytycznym jest moment, w którym gospodarka schodzi poniżej linii trendu i nadal obserwujemy tendencję spadkową. Wtedy często pojawiają się różne reakcje i strategie zapobiegawcze, ponieważ twórcy polityki pieniężnej zdają sobie sprawę, że gospodarka zmierza kurecesji. Możliwa jest sytuacja, w której gospodarka funkcjonuje poniżej linii trendu, w fazie spadku, ale nadal nie jest w recesji. Jeżeli jednak takie reakcje polityczne, jak bodźce fiskalne czy luzowanie polityki pieniężnej mają miejsce zbyt późno w odniesieniu do dynamiki spadkowej, gospodarka nadal będzie się kurczyć i jeszcze bardziej odchodzić od linii trendu. W takim przypadku zwykle pogrąża się w recesji ze wszystkimi tego negatywnymi konsekwencjami.
Kiedy cykl koniunkturalny się odwraca i przychodzi wzrost, ale wciąż znajdujemy się poniżej linii trendu, gospodarka wchodzi w fazę ożywienia i cykl zatacza koło. Jednak cykl koniunkturalny nie zawsze przechodzi przez poszczególne fazy w tej samej kolejności. W niektórych przypadkach reakcje polityczne lub wstrząsy zewnętrzne mogą spowodować, że zwykła kolejność faz cyklu koniunkturalnego zostanie zaburzona.
W jakim punkcie znajduje się obecnie gospodarka?
Saxo Bank wykorzystuje skorygowaną amplitudę wskaźników wyprzedzających OECD (Composite Leading Indicators) do wytyczania kierunku, w którym zmierza gospodarka. Ta seria czasowa mierzy cykl koniunkturalny przy użyciu wskaźników wyprzedzających dotyczących szacowanego wzrostu trendu. Według OECD, najnowsze dostępne dane z listopada 2018 r. sugerują, że wzrost gospodarczy w krajach OECD jest poniżej linii trendu i nadal spada. Zmiana w serii czasowej wskazuje, że cykl koniunkturalny nie dotarł jeszcze do punktu zwrotnego, a odchylenie w dół od linii trendu sugeruje, że kraje OECD z niepokojąco dużym prawdopodobieństwem w przewidywalnej przyszłości mogą wejść w recesję.
Biorąc pod uwagę to zjawisko, twórcy polityki pieniężnej - od Fed po rząd Chin - wdrażają szereg bodźców w celu uniknięcia twardego lądowania i realizacji negatywnego scenariusza. To, czy te reakcje na zmieniające się warunki gospodarcze były wystarczająco szybkie, zadecyduje o tym, czy w 2019 roku gospodarka wkroczy w recesję.
Wyniki sektorowe w ramach cyklu koniunkturalnego
Aby zbadać, które sektory radzą sobie najlepiej lub najgorzej w poszczególnych fazach cyklu koniunkturalnego, zebraliśmy dane z indeksów sektorowych MSCI World. Analiza polega na opóźnieniu wskaźników wyprzedzających OECD o dwa miesiące, odpowiadające okresowi pomiędzy momentem udostępnienia danych a wykorzystaniem ich w procesach decyzyjnych. W odniesieniu do każdej fazy mierzymy średni zysk w kolejnym miesiącu.
Dane historyczne wykazują wyraźny wzorzec. Kiedy gospodarka jest w fazie spadku, odbija się to negatywnie na akcjach. Nie jest to wielkim zaskoczeniem. Wiele osób zdziwi jednak skala spadku cen akcji w okresie szybkiego wzrostu gospodarczego (powyżej linii trendu) ale w fazie spadkowej, co odpowiada znacznie trudniejszej fazie, w ramach której gospodarka znajduje się poniżej linii trendu i w fazie spadku. Kolejny ciekawy wniosek z naszej analizy to fakt, iż od 1995 roku akcje spółek z segmentu dóbr konsumpcyjnych i opieki zdrowotnej nie odnotowały zasadniczo ujemnych zysków w żadnej z faz cyklu koniunkturalnego.
Według naszych ustaleń, optymalne sektory inwestycyjne w obecnej fazie cyklu koniunkturalnego (poniżej linii trendu, faza spadku) to akcje spółek z segmentu usług komunikacyjnych, opieki zdrowotnej i technologii informatycznych. Kiedy koniunktura ponownie zacznie się poprawiać (wzrost z poziomu poniżej linii trendu), w idealnym ujęciu powinniśmy pozbyć się tych trzech sektorów z naszych portfeli, a przynajmniej zmniejszyć na nie ekspozycję, na rzecz nieruchomości, finansów i przemysłu.
Taka rotacja ma sens, ponieważ w tej fazie następuje poluzowanie warunków finansowych (niższe stopy procentowe) przez twórców polityki pieniężnej, a krzywa dochodowości się pogłębia, co wpływa na poprawę wyników banków, natomiast niższe stopy procentowe stymulują aktywa o długim czasie trwania, takie jak nieruchomości (mieszkania) czy maszyny przemysłowe.
Które sektory radzą sobie najlepiej, kiedy gospodarka jest poniżej linii trendu w fazie spadku
Które sektory radzą sobie najlepiej, kiedy gospodarka jest poniżej linii trendu w fazie wzrostu?
Wielu inwestorów preferuje przekrojową ekspozycję za pośrednictwem sektorowych funduszy notowanych na giełdzie, jednak inni wolą bardziej bezpośrednie inwestycje w akcje poszczególnych spółek.W ramach inspiracji określiliśmy pięć największych spółek pod względem wartości rynkowej w każdym ze wspomnianych sektorów, które sprawdzą się w obydwu fazach cyklu, podczas których gospodarka znajdzie się poniżej linii trendu.
Pięć największych spółek w wybranych sektorach
