Czy norweski paszport jest obiektem marzeń tysięcy emigrantów pracujących w tym kraju na dalekiej północy? Jakie korzyści płyną z posiadania obywatelstwa Norwegii? Jak wygląda procedura i jakie są wymagania? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w naszym artykule. Okazuje się, że sprawa wcale nie jest jednoznaczna i wygląda zupełnie inaczej niż w przypadku paszportów innych krajów, do których nasi rodacy wyjeżdżają za chlebem, jak choćby Wielkiej Brytanii, czy Niemiec.
Wymogi formalne
Tutaj Norwegia nie odbiega zbytnio o ogólnych światowych standardów.
O paszport mogą ubiegać się osoby, które:
- ukończyły 12 lat (wymóg ten nie jest stosowany, jeśli dziecko poniżej tego progu występuje o nadanie obywatelstwa razem z matką lub ojcem oraz tych, których przynajmniej jednym rodzicem jest obywatel Norwegii),
- przebywały w Norwegii przez minimum 7 lat w ciągu ostatnich 10 lat – co ważne trzeba ten pobyt udokumentować, najlepiej przedstawiając ważne dokumenty dotyczące pozwolenia na pobyt,
- mieszkają w Norwegii i planują tutaj pozostać,
- zaliczyły minimum 300 godzin kursu języka norweskiego lub lapońskiego, ewentualnie posiadają stosowne dokumenty potwierdzające ich znajomość,
- zdały egzamin o znajomości Norwegii,
- nie były karane w sprawach karnych i posiadają zdolność do czynności prawnych.
Wyjątkiem od przepisu mówiącego o konieczności przebywania w Norwegii przez 7 lat jest 5-letni okres zamieszkania, jeśli przybyliśmy do tego kraju, nie mając ukończonych 18 lat oraz minimum 7-letnie małżeństwo lub konkubinat z obywatelem Norwegii, który w tym czasie spędził na terytorium kraju minimum 3 lata.
Nie są to wyjątkowo trudne do spełnienia warunki, ale pomimo tego ilość chętnych na posiadanie paszportu tego skandynawskiego kraju systematycznie spada. Sprawdźmy więc dlaczego warto się o to postarać.
