Metal zakończył marzec konsolidacją w okolicach 9000 USD/t, wzrost w pierwszym kwartale 2023 roku wyniósł solidne 7,4% wobec zaledwie 1,4% w przypadku indeksu LMEX. Początek kwietnia przyniósł gorsze od oczekiwań dane o kondycji przemysłu w Chinach i USA, które ściągnęły notowania miedzi do 8665 USD/t. Rynek przestał naśladować zachowanie złota, zmiana MTD wynosi -2,3% (kruszec +2,7%); metal – przynajmniej tymczasowo – wrócił do roli barometru światowej gospodarki, jak przystało na „doktor miedź”.
Na rynek surowca wkradła się niepewność, obrazowana przez zmienne zachowanie spreadu 0-3M, który po okresie dominacji contango oscyluje od połowy marca pomiędzy -18 USD/t a +21 USD/t. Osłabiła się premia w chińskim Yangshan, doliczana do ceny LME za import miedzi przez strefę składów wolnocłowych. W przypadku nadejścia słabych figur z głównych gospodarek wsparcie rynkowi mogą zapewnić niskie zapasy surowca, które na LME skurczyły się YTD o 26% (55% w odniesieniu do live warrants).
Nastroje inwestorów poprawiły informacje o spadku w lutym produkcji metalu w Chile oraz niższej globalnie aktywności hut miedzi w marcu (dane satelitarne Marex/SAVANT), czego rezultatem może być ograniczona podaż surowca. Z pomocą powinno też przyjść osłabienie dolara – zakładając pauzę w cyklu podwyżek stóp Fed – poprawiające atrakcyjność notowań miedzi w walutach lokalnych. Odbicie pod koniec marca długich pozycji spekulacyjnych na LME i COMEX potwierdza niesłabnącą wiarę części inwestorów w przyszłość metalu.
