Październikowy, najbardziej płynny, kontrakt na cynę ustanowił dziś na giełdzie Shanghai Futures Exchange rekord drożejąc do niemal 288 tys. CNY/t (ok. 45,5 tys. USD/t). Cyna zyskała w tym roku 90%, najwięcej spośród notowanych lokalnie metali kolorowych. 3-miesięczny benchmark na Londyńskiej Giełdzie Metali rosnąc podczas dzisiejszej sesji do 36770 USD/t również osiągnął historyczny szczyt; cena kontraktu skoczyła od początku roku o 80%.
Zdaniem uczestników rynku katalizatorem wzrostów
były zmniejszone dostawy surowca ze strony Malaysia Smelting Corporation, trzeciego z największych na świecie producentów rafinowanego metalu (ok. 7% globalnej podaży). Zakłócenia wynikały z nasilenia pandemii COVID-19 i związanych z tym obostrzeń, w czerwcu firma zawiesiła realizację kontraktów powołując się na siłę wyższą. Notowania metalu są wspierane przez topniejące giełdowe zapasy: na ShFE spadły do poziomu z 2016 roku, w przypadku LME skurczyły się o 79% r/r. Połowa stanu magazynowego londyńskiej giełdy jest zarezerwowana do dostawy.
Napięcie na rynku fizycznym przejawia się rosnącym backwardation, które we wrześniu zwiększyło się z niecałych 500 do 1500 USD dla różnicy między ceną kasową a kontraktem 3M. W lutym rynek doświadczył super-backwardation sięgającego 6,5 tys. USD, co wywołało zwiększony napływ metalu do giełdowych magazynów. Nie na długo, nieoczekiwana podaż została szybko zaabsorbowana przez rynek.
W ocenie International Tin Association ponad 50% światowej produkcji cyny znajduje zastosowanie w lutowaniu elementów elektronicznych, 17% trafia do sektora chemicznego, reszta jest wykorzystywana m.in. w powłokach, akumulatorach oraz stopach metalu. Producenci cyny nie są w stanie zaspokoić silnie rosnącego popytu ze strony branży elektronicznej. Według Semiconductor Industry Association, sprzedaż półprzewodników (proxy popytu na cynę) wzrosła w drugim kwartale 2021 o 29% r/r i 8% kw/kw.
Mimo starań sektora w kierunku ograniczenia zużycia drogiego metalu,
zdaniem International Tin Association tegoroczny deficyt rynkowy w wysokości 10,2 tys. ton może się zwiększyć do 12,7 tys. ton w 2022. Organizacja branżowa spodziewa się wzrostu rocznego popytu na metal do 430 tys. ton w 2025 roku (ok. +20% w porównaniu z 2020). Największym globalnym producentem oraz konsumentem metalu są Chiny, które korzystając z okienka arbitrażowego ShFE-LME stały się w pierwszej połowie roku eksporterem cyny netto (5,8 tys. ton). Spadek zapasów na ShFE sugeruje jednak problemy z zaspokojeniem lokalnego popytu.
Sytuację komplikuje brak strategicznych rezerw metalu w Państwie Środka. Tymczasem Indonezja, największy światowy eksporter cyny, przez pierwsze siedem miesięcy 2021 roku była w stanie wysłać za granicę 39 tys. ton metalu – wzrost w porównaniu z analogicznym okresem ubiegłego roku wyniósł zaledwie 2%. Przy braku bardziej zdecydowanej reakcji ze strony producentów rynek będzie musiał żyć z podwyższonymi cenami cyny przez dłuższy czas.
