Deficyt rachunku obrotów bieżących w marcu wyniósł 2,972 mld EUR (PKO: 4,873; kons.: 2,732)
W ujęciu płynnego roku deficyt zwiększył się do 2,2% PKB z 1,7% PKB po lutym. W marcu pogłębił się także łączny deficyt rachunku bieżącego i kapitałowego, wynosząc 0,7% PKB (najwięcej od października 2014, por. wykres poniżej).
Import towarów jest ciągle podbijany przez rosnącą wartość importu surowców energetycznych
W marcu wzrósł on o 34,3% r/r (vs 20,2% r/r w lutym). Natomiast import „bazowy” (z wyłączeniem surowców energetycznych) wyraźnie zwolnił w marcu – do 9,6% r/r (z 15,7% r/r w lutym, por. wykres) – to zapewne kombinacja efektów ograniczeń podażowych (zerwanie łańcuchów dostaw w wyniku wojny) oraz słabszego popytu wewnętrznego – tutaj podejrzewamy silny spadek popytu inwestycyjnego (dla przypomnienia, spodziewamy się spadku inwestycji w 2q22). Dzieje się to mimo gromadzenia zapasów przez firmy, związanego m.in. ze zmianą modelu produkcji na just-in-case.
Eksport wyraźnie poprawił się - wzrósł o 16,2% r/r (wobec 9,8% r/r w lutym)
Wygląda na to, że mimo spadku obrotów handlowych z państwami Europy Wschodniej (wg NBP udział Rosji i Białorusi w eksporcie Polski był najniższy od 2000) eksport Polski radził sobie bardzo dobrze. Pandemiczny dołek zostawił „wyrwę” w popycie inwestycyjnym firm z udziałem kapitału zagranicznego (por. wykres 3), przez co strukturalny trend poprawy eksportu - widoczny przynajmniej od połowy ubiegłej dekady - przejściowo wyhamował. Taka sytuacja może trwać do końca 2022. Wydaje się, że ubytek ten jest z nawiązką kompensowany przez nearshoring zamówień, który wsparty dodatkowo słabym złotym i niższą zależnością od globalnego cyklu sprawia (por. Makro Fokus „Niezależni od Niemiec?”), że wyniki eksportu ciągle zaskakują pozytywnie.
Wysokie ceny surowców będą ciążyć wynikom rachunku bieżącego w tym roku
Spodziewamy się, że deficyt bieżący wyniesie 2,3% PKB w 2022. Bez wzmocnienia napływu środków z UE spadkowy trend zadłużenia zagranicznego może zostać zatrzymany, co może zmniejszyć komfort prowadzenia polityki fiskalnej (m.in. przez wpływ na rating) oraz monetarnej (osłabienie złotego potęgujące wzrost cen energii w PLN).
