Czwartek przynosi nam mieszany bilans dla dolara. Jego osłabienie, które było widoczne jeszcze wczoraj wieczorem i dzisiaj w nocy zaczyna być redukowane. Wczoraj pretekst do ruchu dał FED, który ponownie okazał się być dość "gołębi" w przekazie. Wprawdzie stwierdzono, że perspektywy dla gospodarki uległy poprawie, to jednak Jerome Powell przyznał, że minie jeszcze sporo czasu, zanim cele banku centralnego w postaci utrwalenia inflacji wokół celu, oraz maksymalizacji zatrudnienia zostaną zrealizowane.
Tym samym nie dostrzega on żadnej potrzeby dyskusji nt. zmian w polityce monetarnej,
zwłaszcza rozmów o tzw. taperingu, czyli ograniczaniu skali skupu aktywów. Innymi słowy FED nadal tkwi w tej samej narracji, która miała miejsce na początku roku, kiedy to dane makro były słabsze, a proces szczepień dopiero ruszał. I tak mamy wciąż tłumaczenie, że skok inflacji jest przejściowy i być może dopiero jej wtórny ruch będzie tym, na który bank centralny będzie reagował. Zresztą coraz trudniej jest ocenić, co tak naprawdę tkwi w zamysłach członków FED...
W pierwszej reakcji dolar potaniał wraz z cofnięciem się rentowności
w okolice 1,61 proc. po wcześniejszym wyskoku z wtorku na środę do 1,64 proc. Tyle, że te już powróciły we wcześniejsze poziomy, a dolar pozostał nieco niżej. W nocy mieliśmy wystąpienie Joe Bidena, który wezwał Kongres do przyjęcia jego American Families Plan wartego 1,8 bln USD. Biały Dom zapewnia, że część z tych wydatków sfinansuje z podatków na najbogatszych, tyle, że nie jest do końca jasne, czy Kongres przyjmie je w takiej postaci jak chciałby tego prezydent. Pomijam tu sam fakt, że pomysły Bidena dla umiarkowanych demokratów są odbierane jako nazbyt lewicowe (krytycznie na ten temat wypowiedział się senator Manchin). W efekcie niezależnie od tego w którą stronę potoczy się dyskusja (a zapowiada się na długą i burzliwą), to jej finalnym efektem będzie konieczność wyemitowania większej ilości długu. Wątek wyższych rentowności obligacji może nam się, zatem utrwalić. Pytanie tylko jak na to będzie dalej reagować dolar i rynki akcji.
Wall Street wspięła się wczoraj na nowe maksima na S&P500 (okolice 4200 pkt.),
ale rynek jest zróżnicowany, co widać po Nasdaq, czy DJIA, które mają jeszcze nieco do nadrobienia. Czy to potencjalne sygnały słabości popytu? Zobaczymy. Na razie kolejne spółki technologiczne (tym razem Apple i Facebook) zaprezentowały przyzwoite wyniki. Tyle, że tu warto wrócić do pytania, co jest już zdyskontowane, a co nie jest. Na to nigdy nie ma prostej odpowiedzi.
Dzisiaj słabo zachowują się korony skandynawskie, oraz japoński jen
W pierwszym przypadku jest to techniczne odbicie po wczorajszym silnym umocnieniu, a w drugim efekt korelacji z rentownościami amerykańskich obligacji. USDJPY nadal pozostanie, zatem dość dobrym miernikiem sentymentu w tym temacie.
W gronie najsilniejszych walut jest dzisiaj funt,
chociaż zmiany nie są duże (GBPUSD zyskuje 0,2 proc. i maszeruje w stronę 1,40). Notowania EURUSD opadają w dół po ustanowieniu nowego lokalnego szczytu przy 1,2148 po tym jak wczoraj wybite zostało poniedziałkowe maksimum przy 1,2116. Inwestorzy zwracają uwagę na doniesienia o możliwości odmrażania francuskiej gospodarki w maju (prezydent Macron ma zaprezentować taki plan już jutro).
EUR/USD
Teoretycznie wybiliśmy poniedziałkowy szczyt przy 1,2116 i ustanowiliśmy nowy przy 1,2148. Teoretycznie FED podtrzymał narrację mogącą tłumaczyć dalsze spadki dolara. Teoretycznie w strefie euro decydenci szykują już konkretne plany odmrażania gospodarek po trzeciej fali pandemii, które zaprezentują w najbliższych dniach (prezydent Francji już jutro). Czy, zatem coś tu nie gra?
Impet ruchu wzrostowego EURUSD wyczerpuje się, co wyraźnie pokazuje dzienny oscylator RSI9, który nie potwierdził nowego szczytu i od kilku dni generuje sygnały, które powinny wyciszyć dyskusję u optymistów. Dzisiejszy szybki powrót EURUSD w wybite wcześniej okolice 1,2116 zdaje się potwierdzać, że inwestorzy nie czują się nazbyt pewnie w obszarze >1,21.
Wykres dzienny EURUSD
Dlaczego? Czy wpływ na dolara będą mieć teraz rentowności amerykańskich obligacji, które zdaje się, że rozpoczęły marsz w górę? Niewykluczone, bo tu jest pole do zaskoczeń, a nie we w sumie przewidywalnym przekazie FED...
OKIEM ANALITYKA - TSUE nie rozładował napięć ze złotego
Chyba nie takiego obrotu spraw spodziewali się inwestorzy na rynkach finansowych po dzisiejszej decyzji TSUE. Trybunał w zasadzie odbił piłeczkę znów do polskich sądów, dając do zrozumienia, że problem kredytów frankowych jest bardziej lokalny. Tym samym ważną datą w kalendarzu może być 11 maja, kiedy zaplanowane jest posiedzenie Sądu Najwyższego (już dwukrotnie przesuwane przez pandemię). Problem, który może kreować problemy dla banków i polskiej waluty pozostał nierozwiązany.
Dzisiejsza decyzja TSUE zbiegła się z analizą przez rynki wczorajszego przekazu z FED,
oraz nocnego wystąpienia prezydenta Bidena. Powell pozostał sobą, nadal upierając się przy swojej "gołębiej" narracji z ostatnich miesięcy. Tu zaskoczeń nie ma, większym tematem mogą natomiast stać się dalsze wzrosty rentowności obligacji. Mogą one dać pretekst do odreagowania przecenionego w kwietniu dolara i zwłaszcza w sytuacji, kiedy teoretycznie popularność zyskuje teza o dalszym rajdzie ryzykownych aktywów...
Czy w takim układzie złoty może odreagować ostatnią słabość?
Z tym może być trudno. Widać, że wątek frankowy jest traktowany jako dobry pretekst, przy którym pozytywne informacje są ignorowane. Tak było w zeszłym tygodniu przy niezłych danych z polskiej gospodarki, oraz w ostatnich dniach, kiedy to mieliśmy informacje o odmrażaniu branż po lockdownie, oraz rosnące prawdopodobieństwo rychłej ratyfikacji Funduszu Odbudowy. W czyim interesie miałby być teraz mocniejszy złoty?
