Według badań Bilge Ertena i Jose Antonio Ocampo cytowanych w artykule Forbes z 13.04.21 r., od połowy XIX w. wystąpiły cztery supercykle. Definiują oni supercykl jako „trwające dziesiątki lat, wykraczające poza trend zmiany w szerokim zakresie cen materiałów podstawowych”. Wszystkie cztery cykle charakteryzowały się poważnymi zmianami historycznymi.
Pierwszy znaczący cykl towarowy rozpoczął się pod koniec lat 90. XIX wieku,
gdy Stany Zjednoczone weszły w fazę gwałtownej industrializacji i urbanizacji. Proces ten uległ przyspieszeniu wraz z rozpoczęciem zbrojeń na potrzeby I wojny światowej. Choć szczyt cyklu przypadł na rok 1917, trwał on do początku lat 30.
Kolejny supercykl rozpoczął się wkrótce, gdy Europę, a w końcu jej sojuszników, pochłonęła II wojna światowa
Zasoby i materiały potrzebne do prowadzenia działań wojennych były ogromne, a ich następstwa doprowadziły do szeroko zakrojonej odbudowy zarówno Europy, jak i Japonii. Choć szczyt cyklu przypadł na rok 1951, nie wygasł on przez kolejną dekadę, ponieważ powojenny wzrost gospodarczy zdawał się utrzymywać na przyzwoitym poziomie.
Najnowszy cykl rozpoczął się w 2000 r.,
kiedy Chiny przystąpiły do Światowej Organizacji Handlu (WTO) i zaczęły modernizować swoją gospodarkę. Gwałtowna industrializacja i masowa migracja pracowników do miast spowodowały boom budowlany. Wydatki na infrastrukturę sprawiły, że Chiny stały się największym światowym konsumentem większości towarów. Cykl został przerwany przez kryzys finansowy w 2008 r., ale reakcja Chin w postaci ogromnego programu stymulacyjnego przywróciła popyt. Cykl trwał do 2014 r., kiedy to w końcu pojawiła się nadpodaż ropy naftowej.
