Pod koniec lutego Zachód nałożył sankcje na wybrane banki rosyjskie. Dzień później podjęto decyzje o odłączeniu prawdopodobnie tych samych instytucji od sieci SWIFT.
Rosyjskie banki, na które nałożono sankcje, są już całkowicie lub częściowo zablokowane dla transakcji w dolarach amerykańskich, euro, funtach brytyjskich i jenach japońskich, co znacznie utrudnia im prowadzenie działalności transgranicznej. Wykluczenie jedynie wybranych banków rosyjskich to efekt tego, że Unia chce przede wszystkim zachować możliwość płacenia za import surowców – głównie gazu ziemnego. Jeśli nie byłoby takiej możliwości Europa musiałaby stawić czoła kryzysowi energetycznemu. Oczywiście embargo na towary ze strony Zachodu uderzyłoby w Kreml (Rosja straciłaby co najmniej 40 proc swoich budżetowych dochodów), ale również byłoby kosztowne dla Europy. Zwiększone zakupy gazu skroplonego nie byłyby w stanie zastąpić importu rosyjskiego gazu ziemnego, więc rządy państw UE musiałyby racjonować gaz ziemny, co mogłoby szczególnie mocno uderzyć w przemysł wytwórczy.
Rosja ucierpi nie tylko z powodu sankcji finansowych, ale także z powodu ograniczeń eksportowych, o których zdecydowano w piątek. Dotyczą one urządzeń do rafinacji ropy naftowej, części samolotów, półprzewodników itp. Ponieważ ograniczenia te dotyczą eksportu zaawansowanych technologii, w dłuższej perspektywie mogą one wyrządzić gospodarce rosyjskiej znaczne szkody, również dlatego, że hamują rozwój gospodarczy poza sektorem energetycznym. Dlatego też prawdopodobne jest, że gospodarka rosyjska wejdzie w fazę bardzo nikłego wzrostu PKB lub nawet dojdzie do recesji w dłuższym terminie. Sankcje powinny wpłynąć na potencjał militarny kraju Putina. Każdy dzień walk szacuje się na koszt rzędu 20 mld dolarów.
Dobrą informacją jest komunikat Niemiec, że Niemcy będą przeznaczać 2 proc. swojego PKB na obronność. Takie oświadczenie wydał Scholz, który znalazł się pod szczególną presją.
