Ten rok powinien przynieść dalsze, wysokie dynamiki płac. Wysokie, co nie oznacza jednak, że ponad 11% wzrost przeciętnego wynagrodzenia, jaki widzieliśmy w grudniu, będzie się utrzymywał. To w naszej ocenie w dużej mierze była anomalia wynikająca z przesuwania części wynagrodzeń, nie sygnał trwałej zmiany trendu.
Płace będą jednak w naszej ocenie rosły szybciej niż wskazywałby trend z lat ubiegłych. Przemawia za tym m.in. wysoki odsetek firm prognozujących wzrosty płac. Dodatkowo odsetek firm deklarujących wzrost presji płacowej jest najwyższy w historii. Również w deklaracjach prognozowanej wysokości wynagrodzeń widać wzrost planowanych podwyżek (dane SM NBP). Okolice 10% to wg nas prawdziwy trend na ten rok.
Silny wzrost płac to w pierwszej kolejności wynik wciąż solidnego (choć zwalniającego) wzrostu PKB i stanu rynku pracy. Sprzyja wysoki popyt na pracę. Dodatkowo Polski Ład, którego efekty mogły być niejednoznaczne (większa presja na podwyżki dla lepiej zarabiających, mniejsza dla gorzej zarabiających) obecnie oddziałuje głównie w jedną stronę (presja na podwyżki). Okoliczności łagodzące (na przyszłość) stanowi podaż pracy i jej pełne wykorzystanie oraz zmniejszenie popytu na towary.
Do tego dochodzą żądania pracowników w związku z inflacją (60% firm w ankiecie SM NBP wskazuje inflację jako kluczowy czynnik w decyzji o wzroście wynagrodzeń). Wprowadzone tarcze antyinflacyjne nie wpłyną na oczekiwania płacowe. Pracownicy już „zobaczyli” inflację, a wygładzenie jej ścieżki nie będzie miało większego znaczenia.
Ryzyka (w górę oznacza ryzyko na wzrost wynagrodzeń)
***Materiał pochodzi z raportu mBanku: Gospodarka 2022-2023, Z tarczą, czy na tarczy?, którego pełną zawartość możesz zobaczyć i pobrać klikając w poniższy przycisk
