Zarządzanie ryzykiem jest najważniejszym (w mojej opinii) elementem kompletnej strategii handlowej. Dobrze ustawione zlecenia pozwalają wyeliminować w części aspekty psychologiczne tradingu. Aby jednak móc w pełni je zastosować trzeba znać możliwości nie tylko swoje, ale także swojego konta. Można to porównać do wyścigów samochodowych. Nie znając możliwości auta, które prowadzimy trudno ocenić, czy z daną prędkością pokona wybrany zakręt. Dokładnie tak samo jest z Twoim kontem. Pierwszym i najważniejszym elementem, który dziś przedstawię jest poznanie od a do z możliwości swojego konta i dopasowanie do niego odpowiednich parametrów ryzyka.
Scenariusz w strategii
Każda strategia handlowa zawiera wskaźnik/pomysł/statystykę, czyli jednym słowem “coś”, co mówi nam, kiedy wejść w pozycję. Impuls określa nie tylko moment, ale również kierunek wejścia. Nie roztrząsając jednak zagadnienia kto z czego korzysta i na czym się opiera przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych, przejdźmy do sedna.
Oczywistym jest, że każda strategia musi zawierać coś w rodzaju “wyzwalacza” innymi słowy generatora sygnałów
Poszukiwanie (szczególnie na początku swojej przygody z tradingiem) ciekawego “wyzwalacza” może być niezwykle fascynujące. Cały proces badania skuteczności w 99% odbywa się na historycznym wykresie. Wszyscy wiemy, że na historycznych wykresach wszystko działa, inaczej jest, gdy decyzje inwestycyjne musimy oprzeć na żywym rynku biorąc pod uwagę wybrany wskaźnik. To jednak nie wszystko. Warto wybierać wyłącznie te metody generowania sygnałów, które są dla nas rozumiałe i których mechanizmy działania znamy.
Kluczową kwestią jest to, by nasz wyzwalacz sygnałów pozwalał precyzyjnie określić miejsce wyjścia z transakcji
Oczywiście można sobie założyć, iż każda stratę bez względu na miejsce wejścia zamkniemy na 20 pipsach straty. Szybko jednak przekonamy się, że znajdzie się masa psychologicznych pokus, które znajdą wymówki na przetrzymanie takich transakcji do poziomu x, bo właśnie tam widzimy np. “kluczowe wsparcie”. Rozsądek podopowiada zatem, by nasz wyzwalacz pozwalał (w przypadku ustawiania SL) na wybieranie (krótko i średnioterminowo) istotnych technicznie miejsc.
Zarządzanie każdą pozycją czy całym portfelem?
Zdecydowanie ważniejszą pozycją od generatora sygnałów jest samo zarządzanie kapitałem. Pod tym pojęciem kryje się tak naprawdę wszystko i nic. Podzieliłabym je na kilka aspektów: zarządzanie ryzykiem portfela (dobór instrumentów), zarządzanie wielkością pozycji (użycia dźwigni i poziomu depozytu zabezpieczającego), zarządzanie otwartą pozycją (używanie sl, tp, trailing stop), zarządzanie ryzykiem w oparciu o pozycje przyszłe (czyli ustawione zlecenia oczekujące).
Ogólnie mówiąc w długoterminowym tradingu, co do zasady większość długoterminowych inwestorów skupia się bardziej na zarządzaniu ryzykiem całego portfela niż pojedynczych pozycji. Co do zasady są one mniejsze niż daytraderów, z racji tego, iż liczymy tutaj na złapanie dłuższego ruchu niż kilka-kilkanaście pipsów. Kwestia wyboru instrumentów do długoterminowego portfela to temat na kolejne kilka artykułów, nie mniej jednak w zależności od akceptowalnego ryzyka wybieramy takie, które cechują się odpowiednim stopniem korelacji z naszym instrumentem bazowym. Dochodzą do tego kwestie metodyki usuwania i dodawania pozycji do naszego portfela.
Idąc jednak do tradingu średnioterminowego i daytradingu, inwestorzy co do zasady ryzyko określają w kontekście do pozycji niż całego portfela
Oczywiście fantastycznie jest, gdy skupiamy się na jednym i na drugim. Uniwersalnym wskaźnikiem, który w dużej mierze pozwoli nam jedną liczbą określić ryzyko całego portfela jest drawdown - czyli max spadek naszego kapitału. Jeżeli założymy sobie 5% drawdown oznacza to, iż nasze ryzyko z handlu na 10 000 USD nie powinno przekroczyć 500 USD.
Parametry
Kończąc stronę teoretyczną a przechodząc do bardziej praktycznej powiemy sobie o parametrach, które będziemy wykorzystywać przy zarządzaniu ryzykiem całego portfela oraz poszczególnych pozycji. W następnym artykule powiem dokładniej o ich wykorzystaniu do prostych obliczeń. Pierwszy już poznaliśmy. Jest to określenie max. poziomu drawdown. Jak pewnie zauważycie, im większy kapitał tym sprawniej zarządza się ryzykiem całego portfela. Określając drawdown na np. poziomie 10%, handlując kwotą 300 USD, możemy sobie pozwolić na całkowitą stratę na portfelu 30 USD. Przy zbyt wysokiej dźwigni i zbyt dużej pozycji, max DD możemy osiągnąć i w ciągu kilku minut.
Drugim przydatnym parametrem jest określenie max ekspozycji kapitału na jedną pozycję
Czyli prościej mówiąc, musimy określić ile % swojego kapitału chcemy zaangażować w jedną transakcję. Osobiście nie przekraczam poziomu 0,65%. Większość schematów handlowych, które uwzględniają ten parametr, za ryzykowny poziom uważają ten przekraczający 1%.
Dlaczego?
Załóżmy, że określamy, iż nasza ekspozycja na 1 trade to 2%. Oznacza to, iż jesteśmy w stanie w pojedynczej transakcji stracić 2% swojego kapitału. O ile na kwocie 1000 USD, 20 dolarów nie robi na nas wrażenia o tyle już biorąc konto 100 000 usd liczymy się ze stratą 2 000 USD. Dodatkowo, biorąc 2000 USD straty mamy do dyspozycji konto o wartości 98 000, gdzie 2% max ekspozycji pozwoli nam w teorii na zawarcie mniejszej transakcji. Mniejsza transakcja będzie musiała pokonać większą odległość, by doprowadzić do odrobienia straty. Często w tym miejscu (zbyt dużego ryzyka na jedną pozycję) rozpoczyna się psychologiczny proces, w którym zaczynamy brać wielkie straty i małe zyski.
Ostatnim, istotnym parametrem do wyznaczania ryzyka pojedynczej transakcji jest stop loss
Nie musi być to sztywna wartość. Najważniejsze jest to, by umieć go nominalnie określić (w pipsach). Nasze wyliczenia będziemy opierać również na nim, także warto się od początku przyzwyczajać do korzystania z tego zlecenia.
W następnej części artykułu porozmawiamy o konkretnej metodzie zarządzania ryzykiem, która będzie bazowała na max. stracie.
