Zgodnie z oczekiwaniami Bank Rezerwy Nowej Zelandii zdecydował się na podwyżkę stóp procentowych – podstawowa stopa procentowana została podniesiona z 0,25% do 0,50%. Redukcję stopnia monetarnej stymulacji Nowozelandzki Komitet Polityki Monetarnej motywował utrzymaniem niskiej inflacji i wspieraniem pełnego zatrudnienia w dłuższym okresie, po tym jak w 2. kwartale inflacja w kraju na antypodach wzrosła do 3,3% osiągając najwyższy poziom od dekady. Czy na podobny krok zdecydują się dziś polskie władze monetarne?
Dotychczas Rada Polityki Pieniężnej na zmiany w polityce monetarnej patrzyła nieprzychylnym okiem nie zważając na przybierającą na sile presję inflacyjną, która wzrosła wraz z wystąpieniem globalnego kryzysu energetycznego. W tej sytuacji ekonomiści nie wykluczają, że w kolejnych miesiącach inflacja zbliży się nawet do 7%, po tym jak w sierpniu ceny dóbr i usług konsumpcyjnych (wskaźnik CPI) wzrosły o 5,8% w ujęciu miesiąc do miesiąca.
Jednocześnie dużo wskazuje na to, że oczekiwania na ustabilizowanie sytuacji w nadchodzącym roku, stają się coraz mniej realnym scenariuszem – znaczące problemy w obszarze produkcji, perspektywa dalszego wzrostu cen surowców energetycznych, ale również zachowania polskich konsumentów, którzy w obawie przed dalszym wzrostem cen „kupują na zapas” – sprawiają, że podwyższona inflacja może pozostać z nami dłużej, niż sugerują przedstawiciele gołębiej części Rady Polityki Pieniężnej.
Bierność polskich władz monetarnych w ostatnich tygodniach znacząco odbiła się na kondycji polskiej waluty i niewykluczone, że odwlekanie w czasie zaostrzania warunków finansowych – na które się zapowiada – nie przełoży się na dalszą deprecjację złotego. Warto przypomnieć sobie skalę reakcji ze strony polskiej waluty na podwyżkę stóp procentowych przez Narodowy Bank Czeski, która zbiegła się w czasie ze złożonym podczas ostatniego posiedzenia wnioskiem o podwyżkę stóp procentowych w Polsce do 2%. Wniosek ten rynek zinterpretował jako rozbieżność w oglądzie aktualnej sytuacji w naszym kraju przez członków Rady czyniąc najbliższą decyzję jeszcze „gorętszym tematem”.
Na ten moment wydaje się, że uczestnicy rynku oczekują nie tyle podwyżki stóp procentowych, co chociaż deklaracji, że takowa będzie miała miejsce w niedalekiej przyszłości. Jeśli nawet to nie znajdzie potwierdzenia w rzeczywistości, konsekwencje dla naszej waluty oraz akcji banków notowanych na GPW najpewniej nie będą miały pozytywnego charakteru.
