Trend i jego wskaźniki zawsze znajdują się w centrum uwagi analizy technicznej. Na rynku finansowym trend oznacza ogólny kierunek zmian cen instrumentów finansowych. Przedmiotem analiz trendu są ceny a właściwie ich kierunek fal. Prawidłowe rozpoznanie trendu stwarza duże szanse na udane inwestycje. Nie bez powodu wśród traderów funkcjonuje powiedzenie: Trend jest Twoim przyjacielem.
Rodzaje trendu
Trend wzrostowy - ostatni dołek jest powyżej przedostatniego a ostatni szczyt powyżej poprzedniego.
Trend spadkowy - ostatni szczyt jest poniżej przedostatniego a ostatni dołek poniżej poprzedniego.
Trend boczny - przez dany okres czasu lokalne szczyty i dołki osiągają te same obszary cen.
Wskaźniki
W celu ograniczenia strat i osiągnięcia ponadprzeciętnego zysku należy połączyć wskaźniki podążające za trendem z innymi wskaźnikami. Do identyfikacji kierunku trendu rynkowego służy wiele wskaźników analizy technicznej. Najważniejsze to: Średnie kroczące, Wstęgi Bollingera, MACD, Zig Zag, Parabolic SAR.
Średnie kroczące
Średnie kroczące służą do rozpoznania początku, kontynuacji i odwrócenia trendu. Wartość ich dla danego dnia powstaje przez uśrednienie dziennych cen zamknięcia okresu bezpośrednio go poprzedzającego. Są trzy rodzaje średniej kroczącej : prosta (w której cena z każdego analizowanego dnia jest równie istotna), ważona (większą wagę przypisuje się bardziej cenom aktualnym poprzez pomnożenie ich wartości przez odpowiedni czynnik w trakcie wyliczania wartości wskaźnika) i wykładnicza (nadaje dynamicznie wagi kolejnym cenom mnożąc cenę z danego dnia przez średnią dla dnia poprzedniego). Sygnał sprzedaży następuje, gdy średnia krótkoterminowa (niebieska) przecina średnioterminową (zieloną) od góry. Sygnał kupna następuje wtedy, gdy krótkoterminowa średnia krocząca przetnie średnioterminową od dołu.
DMI (Directional Movement Index) i ADX
Wskaźnik ruchu kierunkowego (DMI )wykorzystywany jest do porównywania cen bieżących z maksimami i minimami trwającego trendu. Gdy rynek porusza się w wyraźnym trendzie, ekstremum kursu dla każdego kolejnego okresu powinno znajdować się w kierunku zgodnym z trendem względem ekstremum dla poprzedniego okresu. W trendzie wzrostowym maksimum ceny dla każdego kolejnego okresu powinno być wyższe od maksimum dla poprzedniego okresu. W trendzie spadkowym natomiast, każde minimum kursu powinno znajdować się poniżej minimów z poprzednich okresów. DMI jest mało podatny na wahania i dlatego sprawdza się w analizie długoterminowej. W trendzie konsolidującym DMI często dostarcza fałszywych sygnałów kupna/sprzedaży oraz jest spóźniony w reakcji w stosunku do kursu instrumentu. W graficznym obrazie wskaźnik DMI wykorzystuje zależność trzech linii w skali od 0 do 100: ADX (Average Directional Movement Index) – indeks ruchu kierunkowego (niebieska linia) DI+ (Directional Indicator +) – wskaźnik kierunkowy “+” (zielona linia) DI- (Directional Indicator -) – wskaźnik kierunkowy “-“ (pomarańczowa linia), ADX mierzy siłę bieżącego trendu , nie pokazuje czy trend jest zwyżkujący czy zniżkujący. Wartość wskaźnika ADX przekraczająca 25 oznacza istniejący na rynku trend, a wartość poniżej 25 sugeruje chwilowy brak trendu.. Jeżeli linia ADX znajduje się powyżej wartości 40 to trend jest mocny, zaś gdy średnia spada poniżej 20 oznacza to, że trend jest słaby i zmienny. DI- oraz DI+ to linie używane jako sygnały wejścia i wyjścia z rynku. Sygnał kupna jest w chwili kiedy DI+ przecina linię DI- od dołu. Sygnał sprzedaży natomiast jest gdy DI+ przecina linię DI- od góry. Należy pamiętać, że obowiązuje tu zasada punktu ekstremalnego. Oznacza to, że w kolejnym dniu po przecięciu dla sygnału kupna maksimum powinno być wyższe od maksimum dnia poprzedniego zaś dla sygnału sprzedaży minimum powinno być niższe od minimum dnia poprzedniego .
Dywergencja
Dywergencja jest wczesnym wskaźnikiem, że trend może słabnąć i zbliżać się do końca. Sygnalizuje osłabienie trendu i jego prawdopodobne zatrzymanie lub odwrócenie. Obserwujemy ją w momencie kiedy nowym maksimom lub minimom kursów towarzyszy słabnący impet. Oznacza ona rozbieżność pomiędzy poziomami kursu i siłą trendu . W przypadku silnego trendu nowe maksima lub minima powinny być potwierdzone rosnącym impetem trendu.
Wstęgi Bollingera Wstęgi Bollingera zostały stworzone przez Johna Bollingera w latach 80 XX wieku.
Składają się one ze środkowej linii oraz dwóch kanałów cen (wstęg) powyżej i poniżej niej.
W przeciwieństwie do obliczania procentowego zwykłej średniej kroczącej, wstęgi Bollingera tworzone są przez dodanie i odjęcie odchyleń standardowych. Wstęga Bollingera musi dostosowywać się do warunków rynkowych i wskazywać zmienność rynku.
Wstęgi Bollingera tworzone są poprzez umieszczenie dwóch wstęg zmienności poniżej i powyżej prostej średniej kroczącej, która zwykle złożona jest z 20 prostych średnich kroczących. Wstęgi są położone dwa odchylenia standardowe od średniej kroczącej. Ponieważ narzędzie to jest połączone ze zmiennością, kiedy zmienność wzrasta, wstęgi się rozszerzają, a kiedy zmienność zmniejsza się, wstęgi się zmniejszają.
Komentarze
Sortuj według: Najistotniejsze
Nie ma jeszcze komentarzy. Skomentuj jako pierwszy i rozpocznij dyskusję